Neptun
Mimośród: 0,00859
Okres obiegu wokół Słońca: 164,79132 lat
Liczba księżyców: 13
Średnia prędkość na orbicie: 5,43 km/s
Nachylenie do ekliptyki: 1,769°
Długość węzła wstępującego: 131,72°
Masa: 17,147 MZ
Średnia gęstość: 1638 kg/m3
Promień równikowy: 24764 km
Spłaszczenie: 0,0171
Albedo: 0,41
Czas obrotu wokół własnej osi: 16h06m36s
Nachylenie równika do płaszczyzny orbity: 28°32
Przyspieszenie grawitacyjne na równiku: 11 m/s2 = 1,122 g
Druga prędkość kosmiczna: 23,5 m/s
Doba słoneczna: 16,11 h
Średnia temperatura powierzchni: -200°C
Pierścienie: kilka
Występowanie atmosfery: tak
Skład chemiczny: H2, He, metan.
Odległość od Słońca: duża
Czas obserwacji: cała noc w opozycji
Opozycja: występuje
Największa jasność: w opozycji
Fazy: słabo widoczne
Neptun jest ósmą planetą w Układzie Słonecznym, licząc od Słońca, odkrytą dopiero w czasach nowożytnych. To kolejny gazowy olbrzym.
Planeta posiada kilka wąskich i rzadkich oraz niestabilnych pierścieni.
To bardo chłodna planeta. Średnia temperatura przy powierzchni wynosi około -200 do -210°C. Za barwę niebieską planety odpowiada metan obecny w atmosferze planety.
Na nocnym niebie planetę Uran można obserwować praktycznie przez całą noc, ale trzeba być uzbrojonym w teleskop.
Neptun obraca się wokół własnej osi. Jeden taki obrót trwa 16,11 h. Tyle trwa dzień na Neptunie. Wokół Słońca Neptun obiega swoją orbitę w 164,79 ziemskich lat.
Księżyce
Neptun posiada 13 księżyców. Najbardziej znane z nich to Tryton i Nereida.
Poniższa tabela przedstawia podstawowe parametry wybranych naturalnych satelitów Neptuna, usystematyzowanych zgodnie z ich numeracją.
Nazwa | a [tys. km] |
T [dni] |
ε | ne | m mag | A | D [km] |
Odkrywca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Tryton | 354,76 | 5,87685 | 0,0000 | 156,8 | 13,5 | 0,77 | 2705 | Lassell, 1846 |
Nereida | 5513,4 | 360,136 | 0,7512 | 7,23 | 18,7 | 0,14 | 340 | Kuiper, 1949 |
Najada | 48,23 | 0,29440 | 0,0003 | 4,74 | 24,7 | 0,07 | 96×60×52 | Voyager, 1989 |
Thalassa | 50,07 | 0,31148 | 0,0002 | 0,21 | 23,8 | 0,06 | 108×100×52 | Voyager, 1989 |
Oznaczenia:
- a - wielka półoś orbity,
- T - okres obiegi księżyca wokół planety,
- ε - mimośród orbity,
- ne - nachylenie orbity do ekliptyki,
- m - jasność maksymalna obserwowana z ziemi,
- A - albedo,
- D - wymiary księżyca
Skład atmosfery
Neptun posiada atmosferę. Jest skład chemiczny jest następujący:
Budowa Neptuna
To planeta, w skład której wchodzi głównie wodór (80%), hel (19%) i inne gazy, w tym metan (razem 1%). Prawdopodobnie występuje stałe, skaliste i lodowe jądro.
Planeta emituje więcej energii niż jej pochłania od Słońca.
Magnetosfera
Pole magnetyczne wytwarzane przez planetę ma dziwną, nie wyjaśnioną do tej pory cechę, że jego środek nie pokrywa się z geometrycznym środkiem planety. Jest też mocno odchylone od osi obrotu (47°).
Ciekawe obiekty
Wielka Ciemna Plama - to owalny, ciemny obiekt widoczny na powierzchni planety. Podobnie jak Wielka Czerwona Plama na Jowiszu jest to niezwykle trwały cyklon. Przemieszcza się w atmosferze i jest wielkości Ziemi.
Historia obserwacji i badań
Odkrycie Neptuna to pokłosie badań orbity Urana, którego ruch zakłócał jakiś obiekt. Jego hipotetyczne położenie wyliczyli w XIX wieku Adams i Le Verrier. Sceptyczni astronomowie w 1846 (Galle i d'Arrest) ku swojemu zdumieniu znaleźli planetę, której położenie w przybliżeniu odpowiadało wyliczeniom. W rzeczywistości Neptuna widział nawet Galileusz i inni astronomowie, ale byli przekonani, że to gwiazda. Zaledwie 17 dni po obserwacji Neptuna, zaobserwowano Trytona. W 1949 roku Kuiper odkrywa Nereidę. Kolejne księżyce to już odkrycie sondy kosmicznej Voyager 2 i dokładne obserwacje naziemne z udziałem super dokładnych przyrządów..
Misje kosmiczne
- Sonda Voyager 2 (1977-1989) - wykonuje badania planety, odkrywa 6 kolejnych księżyców, wykonuje przelot blisko Trytona.
Ciekawostki
Neptun to pierwsza planeta odkryta dzięki matematyce.
Na Neptunie wieją najsilniejsze wiatry w całym Układzie Słonecznym. Osiągają prędkość 2100 km/g.
W wewnętrznych warstwach atmosfery planety panuje wysokie ciśnienie. Atomy węgla po jego wpływem powinny oddzielać się od metanu i tworzyć diamenty. Nie jest wykluczone, że na Neptunie pada diamentowy deszcz.
Orbita Neptuna jest niemalże kołowa. Co ciekawe, orbita Plutona jest eliptyczna. Zdarza się więc, że Neptun znajduje się dalej od Słońca niż Pluton. Nawet bez degradacji Plutona jako planety, Neptun był więc czasem najbardziej odległą planetą w Układzie Słonecznym.
Pytania
Ile księżyców ma Neptun?
Neptun ma ich 13, a prawdopodobnie kolejne czekają na odkrycie.
Inne zagadnienia z tej lekcji
Słońce
Słońce to gwiazda w centrum Układu Słonecznego. Słońce jest typową gwiazdą ciągu głównego. Nasza gwiazda skupia aż 99,865 % masy całego Układu Słonecznego. Planety, planetoidy, większość komet i mniejszych obiektów krąży wokół Słońca.
Merkury
Merkury jest pierwszą planetą, licząc od Słońca w Układzie Słonecznym. To planeta typu ziemskiego. Nie posiada atmosfery (tylko śladowe ilości) i nie ma żadnego księżyca.
Wenus
Wenus jest drugą planetą, licząc od Słońca, w Układzie Słonecznym. To planeta typu ziemskiego. Nie posiada żadnego księżyca. Jest planetą wewnętrzną. Jest uważana z bliźniaczą planetę Ziemi, choć panują na niej skrajnie odmienne warunki.
Ziemia
Ziemia jest trzecią planetą w Układzie Słonecznym, licząc od Słońca. Jest jedyną zamieszkałą przez organizmy żywe znaną planetą. Większość jej powierzchni pokrywają oceany. Wokół Ziemi krąży samotnie Księżyc.
Mars
Mars jest czwartą planetą w Układzie Słonecznym, licząc od Słońca. To planeta typu ziemskiego. Posiada jeden księżyc. Jest planetą zewnętrzną. Niemalże cała planeta jest pokryta czerwonym pyłem.
Jowisz
Jowisz to największa planeta Układu Słonecznego. jest piątą planetą w Układzie Słonecznym, licząc od Słońca. Posiada aż 67 księżyców. Skupia w sobie 1% masy Słońca. To gazowy olbrzym.
Saturn
Saturn to jest szóstą planetą w Układzie Słonecznym, licząc od Słońca, drugą co do wielkości. To gazowy olbrzym. Posiada aż 62 księżyce, z których Tytan to drugi co do wielkości księżyc w Układzie Słonecznym.
Uran (planeta)
Uran to jest siódmą planetą w Układzie Słonecznym, licząc od Słońca, odkrytą dopiero w czasach nowożytnych. To olbrzym, trzeci pod względem wielkości w Układzie Słonecznym. Odkrył go 13 marca 1781 roku angielski uczony William Herschel.
© medianauka.pl, 2020-05-19, A-3801