Nibylis pampasowy
© luchqueiroz – stock.adobe.com
Nibylis pampasowy (Lycalopex gymnocercus) to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Dawna nazwa tego gatunku to lisoszakal. Sierść szarawa, ciemniejsza z wierzchu, biaława od spodu.
Występowanie i środowisko
Ssak ten żyje na terenach otwartych południowej części Ameryki Południowej.
Tryb życia i zachowanie
To zwierzę o nocnej aktywności.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 70 cm, ogon mierzy dodatkowo 35 cm, a ciężar ciała 4-8 kg. Samiec jest zwykle nieco większy od samicy.
Pożywienie
Poluje na gryzonie, króliki, płazy i gady, ptaki i ryby oraz kraby. Zjada też owoce. Lubi trzcinę cukrową. Korzysta z upolowanych resztek po innych drapieżnikach.
Rozmnażanie
W miocie od 3 do 5 młodych.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Jest istotnym tępicielem gryzoni.
Zaskoczony nibylis nieruchomieje. W takim stanie nie reaguje nawet na dotyk!
Podgatunki
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- Lycalopex g. antiquus, (ameghino, 1889)
- Lycalopex g. domeykoanus, (Philippi, 1901)
- Lycalopex g. gracilis, (Burmeister, 1861)
- Lycalopex g. gymnocercus, (G. Fischer, 1814)
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Pseudalopex gymnocercus (G. Fischer, 1814)
Pokrewne gatunki ssaków
- nibylis andyjski (Lycalopex culpaeus)
- nibylis argentyński (Lycalopex griseus)
- nibylis siwy (Lycalopex vetulus)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Tadeusz Kaleta – Dzikie psy i hieny, ISBN 83-214-1096-0, Wiedza Powszechna 1998
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2022-09-10, GAT-624463