Czy nietoperze wampiry wypijają krew?
Nierzadko można usłyszeć o nietoperzach wampirach. Skąd ta nazwa i czy faktycznie zwierzęta te wysysają krew ze swoich ofiar?
Wyobrażenie nietoperza wampira (grafika 3D) © Digital Storm - stock.adobe.com
Nietoperze co do zasady nie cieszą się sympatią ludzi. Są tajemnicze, prowadzą zwykle nocny tryb życia, zajmują ciemne zakamarki, poruszają się bezszelestnie (w zakresie słyszalnym przez człowieka), wyglądają dziwacznie i przerażająco. Nietoperze są także roznosicielami groźnych chorób, w tym wścieklizny.
Nic dziwnego, że nietoperze budzą często lęk i strach. Od zawsze nietoperz był kojarzony z istotą rodem z horrorów. Wiele ludów pierwotnych oddawało cześć nietoperzom. W starożytności w Grecji i Rzymie nietoperze towarzyszyły ówczesnym bogom podziemi.
Dawniej z nietoperzy wyrabiano różne magiczne mikstury, które rzekomo miały zauroczyć partnera do uniesień miłosnych, a także amulety do ochrony przed urokami. Tyle o prymitywnych wierzeniach.
W rejonie podzwrotnikowym żyją jednak nietoperze, które rzeczywiście odżywiają się krwią ssaków, ptaków, a nawet ludzi, choć w tym ostatnim przypadku dzieje się to wyjątkowo. Nietoperz krwiopijca nie jest groźny dla człowieka z uwagi na to, że może wypić dużo krwi, ale z uwagi na groźne choroby, jakie roznosi. To się może zdarzyć jednak jedynie w tropikach. W Polsce można zasnąć na świeżym powietrzu w nocy bez obawy, że wampir nietoperz dobierze się do naszego układu krwionośnego.
Nietoperze wampiry należą do rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).
Wampir zwyczajny (Desmodus rotundus) ma około 7-8 cm długości ciała © gabriel - stock.adobe.com
Należy dodać, że w swej nazwie gatunkowej wiele nietoperzy posiada słowo wampir, ale część z nich w rzeczywistości żywi się owocami. Jeden z najbardziej znanych wampirów swoją nazwę zawdzięcza strasznemu wyglądowi i rozmiarom. Wielki wampir (Vampirus spectrum), którego rozpiętość skrzydeł wynosi ponad 75 cm wcale nie odżywia się krwią kręgowców.
Gatunki faktycznie odżywiające się krwią, to:
- wampirzec białoskrzydły (Diaemus youngi),
- wampir zwyczajny (Desmodus rotundus),
- wampirek sierścionogi (Diphylla ecaudata).
Czwarty gatunek o wymownej nazwie łacińskiej Desmodus draculaem, o polskiej nazwie wampir olbrzymi wymarł przed 1820 rokiem.
Nietoperze te odżywiają się wyłącznie krwią ptaków i ssaków. Spośród ponad 1000 gatunków nietoperzy zaledwie trzy odżywiają się krwią kręgowców.
Wampir zwyczajny jest niewielki, ma zaledwie 7-8 cm długości ciała. Porusza się po ziemi podskakując i biegnąc na nadgarstkach, kciukach, łokciach i stopach. Błyskawicznie podbiega w nocy do swojej śpiącej zazwyczaj ofiary, kąsa za pomocą niezwykle ostrych zębów i wysysa krew za pomocą rurki, utworzonej z języka i warg.
Nietoperze te mają układ trawienny specjalnie przystosowany do przechowywania i trawienia krwi.
W rejonach masowego występowania nietoperze te stanowią problem dla hodowców. Zwierzęta zarażane są chorobami, a nierzadko bydło, czy świnie wykrwawiają się na skutek zbyt wielu ukąszeń tych małych, ale bądź co bądź nieco przerażających nietoperzy, które przyczyniły się do złej sławy swoich pozostałych, niegroźnych, a często pożytecznych krewniaków.
Ostatnio opublikowane w Pytajniku
Zobacz też
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska - Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Alfred Brehm - Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
- Praca zbiorowa - Encyklopedia zwierząt Ssaki, ISBN 83-85-85152-05-9, Elipsa 1991
- Hanna i Antoni Gucwińscy - Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
© medianauka.pl, 2022-06-19, A-4481