Nocek duży
© Joachim Neumann – stock.adobe.com
Nocek duży (Myotis myotis) to największy z naszych polskich nietoperzy. Ciało pokryte szarobrązowym futerkiem na grzbiecie i jasnym na stronie brzusznej. Nie ma płatka przy ostrodze. Ma duże uszy ze spiczastymi koziołkami. Ma charakterystyczne czerwonawe, nieowłosione policzki.
Występowanie i środowisko PL
Nocek duży występuje w Europie. Nie występuje w jej północnej części. Obecny także w północnej Afryce, Azji Mniejszej, Libanie. Latem można go spotkać na strychach, rzadko w jaskiniach. Zimą zamieszkuje jaskinie i inne podziemia.
Tryb życia i zachowanie
Latem samice tworzą kolonie, które mogą liczyć nawet 1000 sztuk. Zimują pojedynczo lub w koloniach. Wszystkie nocki duże z południowej części Polski mające ponad rok na zimę odlatują do jaskiń po południowej stronie Karpat.
Lot nocka dużego jest powolny i nierówny. Z ukrycia wylatuje już po zmroku, jest więc trudny do zaobserwowania.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 7-8 cm. Nocek ten waży 20-40,7 g.
Pożywienie
Nietoperz ten poluje na większe owady.
Rozmnażanie
Samice gromadzą się w kolonie rozrodcze. Rodzą młode w czerwcu. Młode stają się samodzielne po dwóch miesiącach od chwili narodzin. Samice rodzą jedno młode.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Niegdyś był to bardzo liczny gatunek. Stosowanie środków chemicznych w rolnictwie przyczynia się do spadku jego liczebności.
Ciekawostki
To największy polski nietoperz. Jest jednocześnie największym nietoperzem w Europie. To jednocześnie jeden z najczęściej spotykanych nietoperzy w naszym kraju.
Podgatunki
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- Myotis m. macrocephalicus, Harrison & Lewis, 1961
- Myotis m. myotis, (Borkhausen, 1797)
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | Rodzą się młode nocki duże w koloniach rozrodczych |
Pokrewne gatunki ssaków
- nocek orzęsiony (Myotis emarginatus)
- nocek rudy (Myotis daubentonii)
- nocek wąsatek (Myotis mystacinus)
- nocek Natterera (Myotis nattereri)
- nocek Alkatoe (Myotis alcathoe)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Dietmar Nill, Christian Dietz, Otto von Helversen – Nietoperze Europy i Afryki północno-zachodniej, 9788370736736, Multico 2009
- Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
© medianauka.pl, 2012-12-29, GAT-212
Data aktualizacji artykułu: 2022-04-20