Nocek duży

Nocek duży (Myotis myotis)

© Joachim Neumann – stock.adobe.com

Podgląd
Zobacz dodatkowe zdjęcia (2).

Nocek duży (Myotis myotis) to największy z naszych polskich nietoperzy. Ciało pokryte szarobrązowym futerkiem na grzbiecie i jasnym na stronie brzusznej. Nie ma płatka przy ostrodze. Ma duże uszy ze spiczastymi koziołkami. Ma charakterystyczne czerwonawe, nieowłosione policzki.

Występowanie i środowisko PL

Nocek duży występuje w Europie. Nie występuje w jej północnej części. Obecny także w północnej Afryce, Azji Mniejszej, Libanie. Latem można go spotkać na strychach, rzadko w jaskiniach. Zimą zamieszkuje jaskinie i inne podziemia.

Tryb życia i zachowanie

Latem samice tworzą kolonie, które mogą liczyć nawet 1000 sztuk. Zimują pojedynczo lub w koloniach. Wszystkie nocki duże z południowej części Polski mające ponad rok na zimę odlatują do jaskiń po południowej stronie Karpat.

Lot nocka dużego jest powolny i nierówny. Z ukrycia wylatuje już po zmroku, jest więc trudny do zaobserwowania.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 7-8 cm. Nocek ten waży 20-40,7 g.

Pożywienie

Nietoperz ten poluje na większe owady.

Rozmnażanie

Samice gromadzą się w kolonie rozrodcze. Rodzą młode w czerwcu. Młode stają się samodzielne po dwóch miesiącach od chwili narodzin. Samice rodzą jedno młode.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Niegdyś był to bardzo liczny gatunek. Stosowanie środków chemicznych w rolnictwie przyczynia się do spadku jego liczebności.

Ciekawostki

To największy polski nietoperz. Jest jednocześnie największym nietoperzem w Europie. To jednocześnie jeden z najczęściej spotykanych nietoperzy w naszym kraju.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

           Rodzą się młode nocki duże w koloniach rozrodczych

Pokrewne gatunki ssaków


Ciekawostki
Najmniejszy ssakNajmniejszy ssak
Ciekawostki
Największy ssakNajwiększy ssak


Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
  • Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003
  • Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
  • Dietmar Nill, Christian Dietz, Otto von Helversen – Nietoperze Europy i Afryki północno-zachodniej, 9788370736736, Multico 2009
  • Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0

© medianauka.pl, 2012-12-29, GAT-212
Data aktualizacji artykułu: 2022-04-20




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2025 r.