Olingo puszystoogonowy
© phototrip.cz – stock.adobe.com
Olingo puszystoogonowy (Bassaricyon gabbii) lub po prostu olingo, to ssak z rodziny szopowatych. Głowa jest nieco spłaszczona. Uszy krótkie. Ubarwienie krótkiej i gęstej sierści żółtawe, grzbiet ciemniejszy, spód żółty. Ogon lekko spłaszczony, z wierzchu prążkowany.
Występowanie i środowisko
Ssak ten żyje w Ameryce Środkowej.
Tryb życia i zachowanie
Olingo żyje w stadach, często wspólnie z kinkażu. Odbywa wędrówki. Prowadzi nadrzewny i nocny tryb życia.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 35-48 cm, ogona 40-48 cm.
Pożywienie
Zjada owoce.
Rozmnażanie
Gniazduje w dziuplach drzew. Mości je liśćmi. Samica w kwietniu rodzi zwykle jedno młode.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Bassaricyon richardsoni J.A. Allen, 1908
- Bassaricyon lasius Harris, 1932
- Bassaricyon pauli Enders, 1936
Pokrewne gatunki ssaków
- szop pracz (Procyon lotor)
- ostronos rudy (Nasua nasua)
- kinkażu żółty (Potos flavus)
- ostronos białonosy (Nasua narica)
- szop karłowaty (Procyon pygmaeus)
- szop krabożerny (Procyon cancrivorus)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2019-10-31, GAT-624479