Orlica pospolita

Orlica pospolita (Pteridium aquilinum) to gatunek wieloletniej paproci z rodziny orlicowatych, jedyny przedstawiciel rodziny w Polsce. Zwykle rośnie łanowo. To gatunek wskaźnikowy starych lasów. Niektóre źródła klasyfikują ten gatunek w rodzinie denstediowatych (Dennstaedtiaceae).

Występowanie i środowisko PL

Orlica pospolita jest gatunkiem pospolitym na całym świecie, także w Polsce na terenie całego kraju. Rośnie w lasach, na zrębach, na murawach. Preferuje półcień i umiarkowane światło, gleby kwaśne.

Tryb życia i zachowanie

Zarodnikuje w okresie od lipca do września.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 50-200 cm.

Liście są 3-4-krotnie pierzasto złożone, wyrastają pojedynczo z kłącza, z początku przypomina pastorał i jest biało owłosiony. Blaszka ma trójkątny kształt, jest sztywna, ustawiona prostopadle do ogonka. Ogonek jest długi, sztywny.

Kłącze jest długie, czołgające się i grube.

Zarodnie są umiejscowione na krawędziach ostatniego rzędu liści, pojawiają się rzadko.

Rozmnażanie

Rozmnażanie się w znakomitej większości wegetatywne.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

To roślina trująca, choć kłącza po specjalnej obróbce są jadalne.

To jedna z naszych najbardziej pospolitych paproci.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: bylina.
Stanowisko: półcień, cień.
Środowsko: leśne.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: geofit.
Częstośc występowania gatunku: pospolity na całym terenie lub prawie całym terenie.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=104.
Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.
Jadalność: Gatunek trujący.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
						●	●	●				Zarodnikuje orlica pospolita.

Pokrewne gatunki roślin

Nie posiadamy w naszej bazie innych gatunków roślin z tej samej rodziny.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Hanna Wójciak – Porosty mszaki paprotniki, 978-83-7073-552-4, Multico 2003
Pod redakcją Alicji i Jerzego Szweykowskich – Słownik botaniczny, ISBN 83-214-1305-6, Wiedza Powszechna 2003