Orzech czarny

Orzech czarny (Juglans nigra) to drzewo z rodziny orzechowatych o szerokiej koronie o kulistym pokroju. W Europie to drzewo ozdobne, lokalnie dziczejące.

Oto wybrane odmiany:

'Laciniata' - odmiana zaprezentowana na zdjęciu w galerii.

Występowanie i środowisko PL

Orzech czarny pochodzi z Ameryki Północnej.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w maju.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 30-50 m.

Kora jest brunatna.

Liście są złożone, od spodu omszone, z wierzchu nagie.

Owoc to owalny pestkowiec z orzechem w środku. Okrywa zielona. Łupina nasiona bardzo twarda, ma czarnobrązową barwę.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: drzewo.
Stanowisko: nasłonecznione.
Użytek: rośliny ogrodowe.
Strefy mrozoodporności: 4-10. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: megafanerofit.
Kategoria przybysza: roślina uprawiana.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=32.
Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
				●								Kwitnie orzech czarny.

Pokrewne gatunki roślin

orzech włoski (Juglans regia)

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004