Osoka aloesowata

Osoka aloesowata (Stratiotes aloides) to okazała, sztywna, wieloletnia roślina wodna z rozłogami, pływająca z rodziny żabiściekowatych, czasami tworząca zwarte fitocenozy.

Występowanie i środowisko PL

Osoka aloesowata występuje w Europie i Azji. W Polsce występuje dość pospolicie na niżu, w wodach stojących (jeziora, stawy, starorzecza).

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od maja do sierpnia.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 15-40 cm.

Liście są zielone, sztywne, trójkanciaste, zaostrzone, brzegiem kolczasto piłkowane, zebrane w różyczkę, o długości 15-40 cm i szerokości 0,5-4 cm. Dolna część liści znajduje się pod wodą.

Kwiaty są białe, wyrastają na długich szypułkach (30 cm), działek kielicha trzy, płatków trzy. Kwiaty często rozdzielnopłciowe.

Owoc to jajowata i zielona torebka.

Kłącze jest grube i krótkie, z licznymi rozłogami. Korzenie długie, przypominają sznury.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: bylina.
Stanowisko: nasłonecznione.
Środowsko: wodne i bagniste.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hydrofit, helofit.
Częstośc występowania gatunku: częsty w wielu rejonach.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=24, (20).
Status popularności rośliny: gatunek znany, znajduje się pośród 1000 najbardziej popularnych i znanych wśród Polaków roślin.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
				●	●	●	●					Kwitnie osoka aloesowata.

Pokrewne gatunki roślin

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski – Rośliny Polskie, ISBN 83-01-0587-2, PWN 1986