Owca domowa
Owca domowa (Ovis aries) to zwierzę domowe z rodziny krętorogich, pochodzące od owcy dzikiej. Samica nosi nazwę maciorki, samiec nazywany jest baranem lub trykiem, młode nazywamy jagniętami.
Występowanie i środowisko PL
Dziś owce domowe spotkamy na całym świecie.
Morfologia i anatomia
Samiec jest większy od samicy i silniej zbudowany. Waga owcy wynosi od 20 kg do 150 kg.
Pożywienie
Owca zjada pokarm roślinny. Żywienie owiec w hodowli opiera się w Polsce głównie o pasze: świeżą zielonkę, siano, susze, kiszonki, sianokiszonki.
Rozmnażanie
Jagnięta uzyskują dojrzałość płciową po kilku miesiącach od urodzenia lub po roku.
Ochrona i zagrożenia NE
Gatunek ten nie został jeszcze przypisany do żadnej kategorii ryzyka według kryteriów IUCN. To zwierzę hodowlane. Mięso pozyskiwane z owiec to jagnięcina oraz uzyskiwana z dorosłych zwierząt baranina. Jest to jedno z najzdrowszych mięs. Poza tym owce hoduje się dla wełny. Z jednej owcy mamy 5–6 kilo wełny.
Ciekawostki
Uzyskano wiele ras owiec. Oto niektóre z nich:
- merynosy - owce wełniste, mają delikatną budowę, cienką wełnę, wyhodowane na Półwyspie Pirenejskim,
- owce krosbredowe,
- owce merynosowe polskie pogrubione - jedne z najważniejszych w Polsce,
- kenty - rasa angielska, wełnisto-mięsna,
- rambouillety - rasa francuska,
- beriszony - rasa francuska,
- owce fryzyjskie - owce mleczno-wełniste, osiąga największą mleczność - około 500 l rocznie
- owce romanowskie,
- wrzosówki,
- cakiele,
- owce gisarskie - owce tłustopośladkowe, osiągają duże rozmiary, są hodowane w Azji,
- karakuły - owce wyhodowane w VIII w. w Turkiestanie,
- owce czterorogie.
Nazwa samicy owcy domowej to maciorka. Samcem owcy domowej jest baran lub tryk. Wykastrowany samiec owcy to tryk. Młode owcy to jagnię.
Podgatunki
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- Ovis a. arkal - urial kazachski, Eversmann, 1850
- Ovis a. bocharensis - urial bucharski, Nasanoc, 1914
- Ovis a. cucloceros - urial turkmeński, Hutton, 1842
- Ovis a. gmelini - urial armeński, Blyth, 1841
- Ovis a. isphahanica - muflon esfahański, Nasonov, 1910
- Ovis a. laristanica - muflon laristański, Nasonov, 1909
- Ovis a. musimon - muflon śródziemnomorski, (Pallas, 1811) - czasem uznawany za odrębny gatunek.
- Ovis a. ophion - muflon cypryjski, Blyth, 1841 - czasem uznawany za odrębny gatunek.
- Ovis a. orientalis - owca stepowa, Gmelin, 1774 - czasem uznawany za odrębny gatunek.
- Ovis a. punjabiensis - urial pendżabski, Lydekker, 1913
- Ovis a. vignei - urial hinduski, Blyth, 1841
Pokrewne gatunki ssaków
- muflon śródziemnomorski (Ovis musimon)
- owca kanadyjska (Ovis canadensis)
- owca czteroroga (Ovis aries jakobs)
- owca jukońska (Ovis dalli)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2013-01-05, GAT-274
Data aktualizacji artykułu: 2022-04-28