Paguma chińska
© Narupon – stock.adobe.com
Paguma chińska, łaskun chiński (Paguma larvata) to gatunek ssaka z rodziny łasz. Ubarwienie szare, żółtoszare. Ogon długi, ciemniejszy na końcu, czarne są też stopy. Na pysku jasne plamy.
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- P. l. chichingensis Wang, 1981
- P. l. grayi (Bennett, 1835)
- P. l. hainana Thomas, 1909
- P. l. intrudens Wroughton, 1910
- P. l. janetta Thomas, 1928
- P. l. jourdanii (J. E. Gray, 1837)
- P. l. lanigera (Hodgson, 1836)
- P. l. larvata (C. E. H. Smith, 1827)
- P. l. leucomystax (J. E. Gray, 1837)
- P. l. neglecta Pocock, 1934
- P. l. nigriceps Pocock, 1939
- P. l. ogilbyi (Fraser, 1846)
- P. l. robusta (Miller, 1906)
- P. l. taivana Swinhoe, 1862
- P. l. tytlerii (Tytler, 1864)
- P. l. wroughtoni Schwarz, 1913
Występowanie i środowisko
Ssak ten zamieszkuje Azję od Himalajów po południowe Chiny i Indonezję. Został introdukowany w Japonii.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzi nocny tryb życia.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 51-76 cm, ogona 51-64 cm, a ciężar ciała 3,5-5 kg. Ma gruczoły zapachowe.
Pożywienie
Zjada głównie owoce, rzadziej pokarmem pochodzenia zwierzęcego.
Rozmnażanie
Samica rodzi 3-4 młode, które już po 3 miesiącach są tak duże jak osobniki dorosłe.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Gulo larvatus C.E.H. Smith, 1827
Pokrewne gatunki ssaków
- binturong orientalny (Arctictis binturong)
- cyweta afrykańska (Civettictis civetta)
- wiwera indyjska (Viverra zibetha)
- żeneta zwyczajna (Genetta genetta)
- łaskun palmowy (Paradoxurus hermaphroditus)
- łaskunek trójpręgi (Arctogalidia trivirgata)
- wiwera malajska (Viverra tangalunga)
- żeneta angolska (Genetta angolensis)
- żeneta tygrysia (Genetta tigrina)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
© medianauka.pl, 2019-11-01, GAT-3979