Pandka ruda
Pandka ruda (Ailurus fulgens), dawniej panda mała, to niewielki ssak z rodziny pandkowatych, dawniej klasyfikowany w rodzinie szopowatych. To ssak o okrągłej głowie, dużych, szpiczastych uszach. Ma miękką i długą sierść. Pandka ruda łatwo się oswaja, ale ciężko się adaptuje do życia w niewoli. Ubarwienie futra jest rude, ma cechy maskujące.
Występowanie i środowisko
Obszar występowania pandki rudej to Azja od Himalajów po Syczuan i Birmę. Panda mała zamieszkuje lasy bambusowe i liściaste.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzi nocny tryb życia. W dzień śpi na drzewie. Zaatakowana staje na tylnych łapach i syczy lub parska. W poszukiwaniu pokarmu wędruje parami lub w rodzinnych grupach. Żyje w małych grupach rodzinnych w porze godowej, poza nią wędruje samotnie.
Morfologia i anatomia
Futro pandki rudej składa się z włosów ościstych i wełnistych. Futro ma izolować od zimna i wilgoci. Długość ciała wynosi od 51 cm do 63 cm, długość ogona: 48 cm Ciężar ciała wynosi od 3 kg do 4 kg.
Pożywienie
Pandka ruda jest wszystkożerna, preferuje młode pędy bambusa, trawę, korzenie i owoce, np. żołędzie.
Rozmnażanie
Gniazda zakłada w dziuplach lub w szczelinach skał. Ciąża trwa 90-150 dni. Samica rodzi 1-2 młode, które pozostają z rodzicami do następnego miotu.
Ochrona i zagrożenia EN
Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Krótkie video przedstawiające pandkę rudą w zimie:
Podgatunki
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- Ailurus f. fulgens, F. Cuvier, 1825
- Ailurus f. refulgens, Milne-Edwards, 1874
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Ailurus styani Thomas, 1902
Pokrewne gatunki ssaków
Nie posiadamy w naszej bazie innych gatunków zwierząt z tej samej rodziny.
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
© medianauka.pl, 2011-11-06, GAT-95
Data aktualizacji artykułu: 2022-09-04