Parocja perska

Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Parocja perska (Parrotia persica) to gatunek drzewa lub krzewu ozdobnego z rodziny oczarowatych. To roślina rozłożysta, często z wieloma pniami.

Występowanie i środowisko PL - tylko ogrody

To endemit północnoirański. W Polsce spotykany jedynie w uprawach ogrodowych.

Tryb życia i zachowanie

To gatunek odporny na mróz. Nie ma wygórowanych wymagań co do gleby, choć nie znosi podłoża o zasadowym odczynie. To roślina światłolubna i ciepłolubna.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 5-6 m w naszych warunkach.

Kora jest łuszcząca się.

Liście są jajowate, o długości do 10 cm i szerokości do 6 cm, brzegiem grubo ząbkowane. Mają połysk z wierzchu, od spodu są matowe. Wiosną liście są różowawe, później zielenieją, by jesienią zmienić barwę na żółtą, czerwoną lub pomarańczową.

Ochrona i zagrożenia NT

Gatunek ten bliski zagrożenia wymarciem. Ma status NT w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Gatunek został odkryty dopiero w 1830 roku.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: drzewo, krzew.
Stanowisko: nasłonecznione.
Użytek: rośliny ogrodowe.
Strefy mrozoodporności: 5-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
Status popularności rośliny: gatunek znany, znajduje się pośród 1000 najbardziej popularnych i znanych wśród Polaków roślin.

Pokrewne gatunki roślin

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005