Paw złoty

Paw złoty (Pavo muticus) to gatunek pawia, należący do rodziny bażantowatych. Ma piękne upierzenie. Na głowie znajduje się okazały czub. Szyja i pierś są złotozielone. Wokół oczu widać nagą, niebieską skórę. Policzki są żółtopomarańczowe. Grzbiet jest brązowy z brązowawym nalotem, z połyskiem. Pokrywy skrzydłowe są niebieskawe, zielonkawe, ciemne, a lotki czarne. Ogon samca stanowi brązowy tren z okazałymi barwnymi okami. Od pawia indyjskiego oprócz ubarwienia różni go dłuższa szyja i dłuższe, nieco silniejsze nogi.

Występowanie i środowisko

Gatunek występuje w Azji na Półwyspie Indochińskim oraz na Jawie, gdzie zamieszkuje gęste lasy i zarośla, a także brzegi rzek i tereny rolnicze.

Tryb życia i zachowanie

Przejawia silne zachowania terytorialne. Ptak ten źle znosi chłody. Jest agresywny.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi od 180 do 250 cm, włączając tren. Ciężar ciała wynosi od 3,8 do 5 kg.

Pożywienie

Zjada nasiona, owoce, owady, czasem drobne kręgowce, w tym jadowite węże.

Rozmnażanie

Paw złoty jest poligamiczny. Na jednego samca przypada od 2 do 5 samic. Samica składa 4-6 jaj, które wysiaduje przez 26-28 dni. Młode są zdolne do lotu już po 2 tygodniach.

Ochrona i zagrożenia EN

Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.