Pienik ślinianka

Pienik ślinianka (Philaenus spumarius) to pluskwiak równoskrzydły z rodziny pienikowatych. Ma ubarwienie zmienne, kryptyczne, zwykle szarobrunatne. Larwy są na ogół zielone. Pierwsza para skrzydeł podczas spoczynku układa się dachówkowato. Widać na nich dwie skośne, ciemne plamy. Cechą charakterystyczną są pieniste wydzieliny larw, podobne do śliny.

Występowanie i środowisko PL

Pienik ślinianka występuje w Europie, Azji i północnej części Afryki. W Polsce to pospolity owad, którego najczęściej można spotkać na łąkach.

Tryb życia i zachowanie

Osobniki dorosłe można obserwować od lipca do października. Owad ten bardzo dobrze skacze.

Morfologia i anatomia

Pienik ślinianka dorasta do 8-10 mm długości ciała.

Pożywienie

Zarówno larwy jak i osobniki dorosłe odżywiają się sokami różnych roślin. Pienika najczęściej można spotkać żerujących na trawach, burakach, wierzbach, a także roślinach ozdobnych.

Rozmnażanie

Samica składa na roślinie żywicielce jaja pojedynczo, rzadziej w grupach.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

Nazwa pochodzi od pieniącej się wydaliny larw, która przypomina ślinę. Mimo to owady te nie powodują znaczących szkód w uprawach.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
						●	●	●	●			Okres występowania postaci dorosłej pienika ślinianki.

Pokrewne gatunki owadów

Jak szybko latają owady?

Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.