Lis polarny
© Olha – stock.adobe.com
Piesiec, lis polarny, piesak (Alopex lagopus) to ssak z rodziny psów. Ma bardzo gęste i puszyste futro, zimą w kolorze białym lub niebieskawym. Latem białe osobniki mają sierść w kolorze brązowym, osobniki o kolorze niebieskawym latem przybierają barwę ciemnoniebieską. Futro zimowe pojawia się z początkiem października, zrzucane jest w kwietniu. Piesiec jest zwierzęciem futerkowym. Uszy są krótkie, podeszwy łap owłosione.
Występowanie i środowisko
Arktyka. Tundra arktyczna oraz góry ponad górną granicą lasu, także wyspy arktyczne, wybrzeża.
Tryb życia i zachowanie
Chroni się w norach lub jamach wykopanych w śniegu. Aktywny w dzień i w nocy. Bardzo dobrze znosi niskie temperatury. Gromadzi zapasy pokarmu. Pieśce gromadzą się wokół stada młodych fok, wielorybów wyrzuconych na brzeg morza, zjadają resztki zostawione przez niedźwiedzie polarne.
Pożywienie
Pokarm zwierzęcy, w tym padlina. Poluje na lemingi.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 51-57 dni, po której samica w maju lub czerwcu rodzi do 11 młodych. Młodymi opiekuje się samiec i samica aż do zimy.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Obok polarnego niedźwiedzia jest najdalej na północ występującym ssakiem lądowym.
Zdarza się, że piesiec wędruje daleko po zamarzniętym morzu. Spotykano także pieśce dryfujące na krach lodowych.
Piesiec wytrzymuje temperaturę -80°C.
W epoce lodowcowej piesiec zasiedlał także nasze tereny.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Vulpes lagopus Linnaeus, 1758
Pokrewne gatunki ssaków
- lis rudy (Vulpes vulpes)
- fenek pustynny (Vulpes zerda)
- lis stepowy (Vulpes corsac)
- lis afgański (Vulpes cana)
- lis długouchy (Vulpes macrotis)
- lis piaskowy (Vulpes rueppellii)
- lis przylądkowy (Vulpes chama)
- lis bengalski (Vulpes bengalensis)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
© medianauka.pl, 2013-01-04, GAT-264