Podatność magnetyczna

Podatność magnetyczna, oznaczana przez grecką literę χ_m (chi z indeksem m) jest to wielkość fizyczna, która określa zdolność substancji do zmian jej polaryzacji magnetycznej w zewnętrznym polu magnetycznym.

Wzór na podatność magnetycznej wynika z zależności:

gdzie:

J - wartość wektora polaryzacji magnetycznej,
H - wartość wektora natężenia pola magnetycznego,
χ_m - podatność magnetyczna ośrodka.

Wartość podatności magnetycznej możemy wyznaczyć ze wzoru:

$\chi _m=\pm \frac{J}{\mu _0H}$

gdzie:

µ₀ - przenikalność magnetyczna próżni.

Zaś względny współczynnik przenikalności magnetycznej ośrodka jest równy:

$\mu_r=1+\chi_m$

Z uwagi na podatność magnetyczną, substancje dzielimy na:

diamagnetyki (χ_m<0);
paramagnetyki (χ_m>0);
ferromagnetyki (χ_mznacznie większe od zera).

Ferromagnetyki

Ferromagnetyki to substancje krystaliczne, wykazujące ferromagnetyzm, czyli trwałą polaryzację magnetyczną poniżej pewnej temperatury. To trwałe namagnesowanie, zwane pozostałością magnetyczną, jest wynikiem równoległego ustawienia momentów spinowych całych obszarów substancji, nazywanych domenami ferromagnetycznymi.

Paramagnetyki

Paramagnetyki są to substancje, które wykazują paramagnetyzm, czyli zjawisko pojawiania się wypadkowego momentu magnetycznego i polaryzacji magnetycznej pod wpływem zewnętrznego pola magnetycznego.

Diamagnetyki

Diamagnetyki są to substancje które wykazują zjawisko diamagnetyzmu, czyli magnesowania się tych substancji w zewnętrznym polu magnetycznym w kierunku przeciwnym do kierunku zewnętrznego pola magnetycznego.

Polaryzacja magnetyczna

Polaryzacja magnetyczna, magnetyzacja, namagnesowanie - jest to zjawisko związane z uporządkowaniem momentów magnetycznych atomów ośrodka materialnego.