Podkowiec duży
© iStock / Dragisa Savic
Podkowiec duży (Rhinolophus ferrumequinum) to nietoperz z rodziny podkowcowatych o rudawym lub szarym futerku i charakterystycznym wyglądzie. Trudno go pomylić z innymi rodzimymi gatunkami. Nozdrza otacza charakterystyczna narośl. Uszy szerokie, ostro zakończone, bez koziołka z fałdem skórnym.
Występowanie i środowisko PL
Obszar występowania to Europa, zachodnia i środkowa część Azji, a także można go spotkać w północnej części Afryki. W Polsce spotykany jest sporadycznie dopiero od 1962 roku.
Tryb życia i zachowanie
Złowioną ofiarę zjada zwykle w spoczynku, zawieszony głową w dół. Potrafi całe ciało owinąć błoną swoich skrzydeł.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi od 54 mm do 69 mm, ogona - 43 mm. Rozpiętość skrzydeł wynosi od 33 cm do 40 cm. Ciężar ciała wynosi od 17 g do 28 g
Pożywienie
Podkowiec duży poluje na większe owady.
Rozmnażanie
Gody zaczynają się późnym latem lub jesienią. Wówczas dochodzi do kopulacji, ale zapłodnienie ma miejsce dopiero wiosną. Samica przechowuje przez zimę plemniki w drogach rodnych. Poród następuje na wiosnę w koloniach rozrodczych. Samica rodzi zawsze jedno młode.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Podkowiec duży jest jednym z największych europejskich nietoperzy.
Podgatunki
Wyróżniamy następujące podgatunki:
- Rhinolophus f. creticum, Iliopoulou-Georgudaki & Ondrias, 1985
- Rhinolophus f. ferrumequinum, (Schreber, 1774)
- Rhinolophus f. irani, Cheesman, 1921
- Rhinolophus f. korai, Kuroda, 1938
- Rhinolophus f. nippon, Temminck, 1835
- Rhinolophus f. proximus, K. Andersen, 1905
- Rhinolophus f. tragatus, Hodgson, 1835
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ● | ● | ● | Okres zimowania podkowca dużego. | |||||||
● | ● | ● | ● | ● | ● | ● | Okres aktywności podkowca dużego. | |||||
◂ | ● | Przychodzą na świat młode podkowce duże. |
Pokrewne gatunki ssaków
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
- Dietmar Nill, Christian Dietz, Otto von Helversen – Nietoperze Europy i Afryki północno-zachodniej, 9788370736736, Multico 2009
© medianauka.pl, 2013-04-28, GAT-478
Data aktualizacji artykułu: 2022-05-07