Polaryzacja magnetyczna

Polaryzacja magnetyczna, magnetyzacja, namagnesowanie - jest to zjawisko związane z uporządkowaniem momentów magnetycznych atomów ośrodka materialnego.

Wypadkowe pole magnetyczne najczęściej jest równe zeru, z uwagi na chaotyczne ustawienie momentów magnetycznych atomów. Gdy jednak pojawi się zewnętrzne pole magnetyczne, w substancji pojawia się niezerowy wypadkowy moment magnetyczny (namagnesowanie).

Polaryzacja magnetyczna jest wielkością wektorową, zwykle oznaczana literą J i jest zdefiniowana jako suma wszystkich momentów magnetycznych cząstek (atomów) w jednostce objętości danego ośrodka materialnego.

Dla ciała izotropowych mamy:

$\vec{J}=\chi_m \vec{H}$

gdzie:

J - wartość wektora polaryzacji magnetycznej,
H - wartość wektora natężenia pola magnetycznego,
χ_m - podatność magnetyczna ośrodka.

Polaryzacja opisuje powstałe dodatkowe pole magnetyczne ośrodka:

gdzie:

J - wartość wektora polaryzacji magnetycznej,
H - wartość wektora natężenia pola magnetycznego,
B - wartość wektora indukcji magnetycznej,
µ₀ - przenikalność magnetyczna próżni.

Jednostka polaryzacji magnetycznej

Jednostką polaryzacji magnetycznej jest tesla (1 T).

Paramagnetyki

Paramagnetyki są to substancje, które wykazują paramagnetyzm, czyli zjawisko pojawiania się wypadkowego momentu magnetycznego i polaryzacji magnetycznej pod wpływem zewnętrznego pola magnetycznego.

Podatność magnetyczna

Podatność magnetyczna, oznaczana przez grecką literę χm (chi z indeksem m) jest to wielkość fizyczna, która określa zdolność substancji do zmian jej polaryzacji magnetycznej w zewnętrznym polu magnetycznym.