Pręgomysz berberyjska
© belizar – stock.adobe.com
Pręgomysz berberyjska (Lemniscomys barbarus) to gatunek ssaka z rodziny myszowatych. Ubarwienie brązowe z żółtymi pręgami, które biegną wzdłuż ciała. Wokół oczu żółtawa obrączka. Spód biały lub kremowy.
Inne nazwy tej myszy to berberyjska mysz trawna, mysz pręgowana lub mysz berberyjska. Gatunek ten spotykany jest w domowych hodowlach. Potoczne zaś nazwy to berbery lub dziczki.
Występowanie i środowisko
Mysz ta żyje na północy Afryki od Maroka po Tunezję. Występuje pośród zarośli.
Tryb życia i zachowanie
Ssaki te żyją w grupach. Przejawiają aktywność zarówno w dzień jak i w nocy. Potrafią skakać na wysokość pół metra. Trudno się oswajają. Przejawiają zachowania terytorialne.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 12-14 cm, ogona zaś dodatkowo do 10-11 cm, a ciężar ciała wynosi 40 g.
Pożywienie
To myszy wszystkożerne.
Rozmnażanie
Po ciąży trwającej 21 dni samica rodzi 2-12 młodych.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Arvicanthis barbarus (Linnaeus, 1766)
- Mus barbarus Linnaeus, 1766
Pytania
Czy myszy berberyjskie brzydko pachną?
Nie. Mocz tych myszy nie wydziela tak zwanego mysiego zapachu.
Jak przenosić myszy berberyjskie?
Myszy te chwytamy i przenosimy za skórę na karku. Nie należy łapać myszy za ogon.
Pokrewne gatunki ssaków
- myszarka polna (Apodemus agrarius)
- mysz domowa (Mus musculus)
- szczur wędrowny (Rattus norvegicus)
- badylarka pospolita (Micromys minutus)
- myszarka leśna (Apodemus flavicollis)
- szczur śniady (Rattus rattus)
- tłustogon afrykański (Pachyuromys duprasi)
- myszarka zaroślowa (Apodemus sylvaticus)
- mysz karłowata (Mus minutoides)
- myszarka zielna (Apodemus uralensis)
- myszorówka natalska (Mastomys natalensis)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995
- Hubert Zientek – Małe ssaki domowe, 978-83-7887-122-4, Wydawnictwo Dragon 2015
© medianauka.pl, 2022-07-28, GAT-623406