Przywra kocia
© Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
Przywra kocia (Opisthorchis felineus) to gatunek płazińca z gromady przywr, pasożyt wewnętrzny mięczaków i kręgowców. Należy do przywr digenetycznych. Ma wydłużony, spłaszczony kształt ciała.
Występowanie i środowisko PL
Przywra kocia występuje w Europie i Azji, także w Polsce.
Tryb życia i zachowanie
Dorosła przywra pasożytuje w drogach żółciowych między innymi kota, psa, lisa, rzadziej człowieka i świni.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 7-12 mm przy szerokości od 1,5 do 3 mm. Ma dwudzielne jelito.
Pożywienie
Odżywia się wydzielinami organizmów żywicieli.
Rozmnażanie
Cykl rozwojowy przywry kociej jest zawiły. Z jaja w ciele żywiciela pośredniego, jakim jest ślimak zagrzebka sklepiona, rozwija się miracidium, które dalej rozwija się w sporocystę. W sporocyście wytwarzane są redie i te dopiero przenikają do trzustko-wątroby żywiciela pośredniego. Z redii powstają cerkarie i przenikają do wody. Cerkarie atakują ryby z rodziny karpiowatych i osiadają w mięśniach, otaczając się cystą. To stadium nosi nazwę metacerkarii. Ostateczny żywiciel, zjadając rybę, zaraża się tym pasożytem i w jego ciele metacerkarie wędrują do przewodów żółciowych. Po niecałych 2 tygodniach dojrzewają. Jaja wraz z kałem wydostają się do środowisk zewnętrznego, zamykając cały cykl.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Pytania
Jakie są objawy zakażenia przywrą kocią?
Do objawów zarażenia tym pasożytem należą:
- osłabienie,
- żółtaczka,
- stany zapalne,
- marskość wątroby,
- bóle wątroby,
- powiększenie wątroby i przewodów żółciowych.
Czy przywra kocia jest groźna dla człowieka?
Tak, jeżeli inwazja jest znacząca, co oznacza nawet kilkadziesiąt (60) osobników przywry kociej u jednego człowieka. Zarażenie jest także przyczyną powstawania kamieni żółciowych, nowotworów złośliwych.
Pokrewne gatunki bezkręgowców
- Diplozoon paradoxum
- motylica wątrobowa (Fasciola hepatica)
- przywra żylna, przywra krwi (Schisostoma haematobium)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Aleksander Rajski – Zoologia, ISBN 83-01-06181-2, PWN 1988
- Praca zbiorowa – Mały Słownik Zoologiczny Bezkręgowce, ISBN 83-214-0428-6, Wiedza Powszechna 1984
© medianauka.pl, 2020-12-13, GAT-638745