Rabarbar ogrodowy, rzewień

Rabarbar ogrodowy, rzewień (Rheum rhaponticum L.) to bylina z rodziny rdestowatych, uprawiana w Polsce jako warzywo w ogródkach dla ogonków liściowych. Znanych jest wiele odmian, które różnią się barwą łodyżek, wielkością i porą rozwoju. Znane odmiany to: Holsteiner Blut (czerwone łodyżki), Queen Viktoria (wczesna odmiana), The Sutton (czerwona skórka i zielony miąższ).

Rabarbar ogrodowy różni się od rabarbaru kędzierzawego co najmniej dwoma szczegółami: ogonek liściowy rabarbaru ogrodowego jest od spodu bruzdowany (ogonki rabarbaru kędzierzawego są gładkie). Z kolei brzeg liścia rabarbaru kędzierzawego ma lekko kędzierzawy kolor.

Występowanie i środowisko PL

To roślina strefy umiarkowanej Eurazji. Jest uprawiana w ogrodach na żyznej i wilgotnej ziemi (choć rośnie także na ziemiach słabszych).

Tryb życia i zachowanie

Zimuje w glebie. Roślina ta jest mrozoodporna. Pojawia się bardzo wcześnie wiosną.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 150 cm.

Łodyga jest silnie skrócona i rozgałęziona.

Liście są wielkie z długimi, jadalnymi ogonkami.

Kwiaty są niepozorne, gęsto rozsiane na wysokim i grubym pędzie kwiatostanowym.

Owoc jest mały, nagi orzeszek ze skrzydełkami.

Korzeń stanowi grube, mięsiste kłącze.

Rozmnażanie

Rozmnażanie przez podział kłączy, najlepiej jesienią.

Ochrona i zagrożenia

Nie jest to gatunek zagrożony wymarciem.

Ciekawostki

W Europie rabarbar ogrodowy pojawił się w ogrodach dopiero w XVIII w.

Zbiory i zastosowanie

Ogonki liściowe zbiera się w celu przyrządzania kompotów, dżemów, soków, ciast, a nawet zup. Rabarbar często jest też zjadany na surowo. Ma kwaskowaty smak.

Kwasom zawartym w rabarbarze przypisuje się właściwości lecznicze - oczyszczające krew i regulujące pracę jelit. Z uwagi na dużą ilość kwasu rzewień nie jest zalecany osobom chorym na nerki i pęcherz moczowy. Dzieci także nie powinny spożywać rabarbaru w znacznych ilościach.

Pielęgnacja

To warzywo o niewielkich wymaganiach jeśli chodzi o siedlisko, chociaż preferuje glebę żyzną i wilgotną.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: bylina.
Stanowisko: nasłonecznione, półcień.
Użytek: rośliny uprawne, warzywa.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: geofit.
Kategoria przybysza: roślina uprawiana.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=44.
Status popularności rośliny: gatunek powszechnie znany, roślina bardzo popularna, znajduje się pośród 100 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
			●	●	●	●						Możliwy zbiór rabarbaru.
		●			●	●						Nawozimy nawozem potasowym rabarbar w trzech dawkach.

Uprawa

Czynności i właściwości	Opis
Odczyn gleby	Odczyn od lekko kwaśnego do obojętnego. pH 5.5-7.0
Właściwości gleby	Gleba głęboko spulchniona, zdolna do wiązania wody, bez zastoju wody
Trudność uprawy	Uprawa i pielęgnacja łatwa.
Zmianowanie	Może być uprawiany na tym samym miejscu przez dłuższy czas.
Nawożenie	Wymaga nawożenia. Przed posadzeniem stosujemy obornik. Stosujemy nawozy humusowe i kompost. Zasilamy potasem w marcu, czerwcu i lipcu.
Stanowisko	Nasłonecznione, półcieniste. Radzi sobie także w cieniu.
Rozstawa	1 na 1 metr.
Wysiew do gruntu	Możliwy.
Terminy siewu / zbioru plonów / pielęgnacji	Zobacz w kalendarzu.
Rozmnażanie	Wegetatywne, przez podział najlepiej na jesień.
Choroby i szkodniki	Wirus mozaiki rabarbaru, nekroza, nicienie.
Zbiór i przechowywanie	Łodygi należy wyrywać poprzez skręcanie na obie strony. Nie obcinamy ich na roślinie.

Pokrewne gatunki roślin

rabarbar kędzierzawy (Rheum rhabarbarum)

Przepisy kucharskie

Przepis na ciasto drożdżowe z kruszonką

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Wolfgang Kawollek – Wielka księga ogrodnika i działkowca, ISBN 978-83-245-1259-1, Publicat 2001
Agnieszka Gawłowska – 500 owoców i warzyw, 978-83-7845-874-6, SBM 2015