Rybitwa popielata

Rybitwa popielata (Sterna paradisaea)

© phototrip.cz – stock.adobe.com

Rybitwa popielata (Sterna paradisaea) to ptak zaliczany do mewowatych. Upierzenie samca i samicy podobne. W szacie godowej głowa z wierzchu jest czarna, reszta głowy i ogon są białe, pozostała cześć popielata. Dziób i nogi są czerwone. W szacie spoczynkowej spód ciała i czoło są białe, wierzch głowy nieco jaśniejszy, dziób i nogi czarne. Młode przypominają ptaki dorosłe w szacie spoczynkowej.

Występowanie i środowisko PL

Mewa popielata ma szeroki zasięg występowania. Gatunek zasiedla brzegu mórz i zbiorników wody słodkiej w całej strefie tundry. Co ciekawe, zimę spędza u wybrzeży Antarktydy! W Polsce gniazduje wyjątkowo.

Tryb życia i zachowanie

To ptak wędrowny. Odbywa bardzo dalekie wędrówki z północnych obszarów kuli ziemskiej na obszary Antarktydy. Trasy wędrówek wiodą wzdłuż wybrzeży Atlantyku i Pacyfiku. To czasem nawet 30 tysięcy kilometrów w jedną stronę.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 33-38 cm, rozpiętość skrzydeł 80-85 cm, a ciężar od 90 do 120 g.

Pożywienie

Poluje na ryby, mięczaki, skorupiaki i owady.

Rozmnażanie

Gnieździ się w koloniach. Gniazdo to płytkie zagłębienie w ziemi. Samica raz do roku składa 2-3 jaja, które sama wysiaduje około 4 tygodni. Po miesiącu od narodzin młode są zdolne do lotu. Kilka następnych tygodniu pozostają z matką.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Trasa sezonowej wędrówki tej rybitwy mierzy nawet 30 tysięcy kilometrów w jedną stronę.

Pokrewne gatunki ptaków




© medianauka.pl, 2018-11-24, GAT-2592




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2025 r.