Rzeżucha łąkowa

Rzeżucha łąkowa (Cardamine pratensis) to lecznicza i przyprawowa roślina wieloletnia z rodziny kapustowatych.

Występowanie i środowisko PL

Rzeżucha łąkowa rośnie na łąkach, rowach i w zaroślach. Preferuje wilgotną glebę. W Polsce pospolita na terenie całego kraju.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od kwietnia do czerwca.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 20-60 cm.

Łodyga jest pojedyncza, wzniesiona, lekko rozgałęziona na górze, obła, pusta w środku, naga, skąpo ulistniona.

Liście są pierzastosieczne, złożone z 4-6 par listków. Liście odziomkowe są zebrane w rozetę, ich listki są całobrzegie, krótkoogonkowe. Liście łodygowe zaledwie 2 do 4 są równowąskie albo lancetowate, siedzące.

Kwiaty są w kolorze lila-róż lub białe, zebrane w grono na szczycie łodygi, z żółtymi pylnikami.

Owoc to łuszczyna z dzióbkiem.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Zbiory i zastosowanie

Ziele zawiera glikozyd siarkocyjanowy, który rozpada się do olejku gorczycowego. Zawiera też witaminy E, C, K i prowitaminę A. Stosowane jest w medycynie ludowej w chorobach takich jak gościec, chorobach układu moczowego. Ziele nadaje się także do sałatek oraz jako przyprawa do zup, twarogu, sosów, masła ziołowego.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: bylina.
Stanowisko: nasłonecznione.
Środowsko: łąkowe.
Użytek: zioła, roślina lecznicza.
Strefy mrozoodporności: 3-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
Częstośc występowania gatunku: pospolity na całym terenie lub prawie całym terenie.
Dynamika rozprzestrzeniania się gatunku: gatunek ustepujący (traci stanowiska).
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=28-48.
Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.
Jadalność: Gatunek jadalny.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
			●	●	●							Kwitnie rzeżucha łąkowa.

Pokrewne gatunki roślin

Zioła
Zobacz atlas ziół, roślin leczniczych i przyprawowych.

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011