Siamang wielki

Siamang (Symphalangus syndactylus) to ssak z rodziny małp człekokształtnych. Ciało pokryte długim, czarnym włosiem. Brwi są rude. Siamang ma bardzo długie włosy na mosznie. Twarz nie jest owłosiona. Ma charakterystyczną grzywkę. Nos szeroki i płaski, duże otwory nosowe. Cechą charakterystyczną siamanga jest nie owłosiony worek krtaniowy, służący jako rezonator.

Występowanie i środowisko

Dżungla i lasy górskie powyżej 1500 m n.p.m. na Malajach i Sumatrze.

Tryb życia i zachowanie

Owoce zrywa rekami i nogami. Żyje w grupach rodzinnych, które chroni swoje terytorium. Nie buduje gniazd. Nocuje na gałęziach.

Pożywienie

Odżywia się owocami, najczęściej fikusów. Zjada też ptasie jaja i owady.

Rozmnażanie

Jest monogamiczny. Ciąża trwa 200-212 dni. Samica rodzi najczęściej jedno młode. Dojrzałość płciową osiąga w wieku 8-10 lat.

Ochrona i zagrożenia EN

Gatunek ten jest zagrożony wyginięciem - przypisuje się mu bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości. Ma status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Hylobates syndactylus (Raffles, 1821)
Symphalangus continentis Thomas, 1908
Symphalangus gibbon (C. Miller, 1779)
Symphalangus subfossilis Hooijer, 1960
Symphalangus volzi (Pohl, 1911)

Pokrewne gatunki ssaków

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015