Siła elektrodynamiczna
Skoro na cząstkę obdarzoną ładunkiem elektrycznym poruszającą się w polu elektrycznym działa siła Lorentza, to spodziewamy się, że na przewód, przez który płynie prąd umieszczony w polu magnetycznym również będzie działać pewna siła. I tak rzeczywiście jest.
Siła elektrodynamiczna (magnetyczna) – jest to siła, z jaką pole magnetyczne działa na przewód elektryczny, w którym płynie prąd elektryczny.
Wzór na siłę elektrodynamiczną:
gdzie:
- F - wartość siły elektrodynamicznej,
- I - natężenie prądu elektrycznego,
- l - wartość wektora równoległego do przewodu o zwrocie zgodnym z kierunkiem prądu i o długości równej długości przewodnika,
- B - wartość indukcji magnetycznej.
Z własności iloczynu wektorowego wynika, że:
gdzie:
- α - miara kąta między wektorem l i wektorem indukcji magnetycznej B.
Do określania kierunku siły elektrodynamicznej można wykorzystać regułę śruby prawoskrętnej albo regułę lewej dłoni.
Jeżeli przewodnik ustawimy w kierunku zgodnym z kierunkiem linii pola magnetycznego, siła elektrodynamiczna nie powstanie.
Jednostką siły elektrodynamicznej jest niuton (1 N).
Oddziaływanie na siebie przewodników z prądem
Każdy przewodnik z prądem jest źródłem pola magnetycznego. Wiemy też, że na przewodnik z prądem w polu magnetycznym działa siła elektrodynamiczna. Zatem gdy tylko zbliżymy do siebie dwa przewodniki z prądem, powinny na siebie oddziaływać wzajemnie siłami elektrodynamicznymi.
Dwa równoległe przewodniki z prądem płynącym w tym samym kierunku przyciągają się.
Dwa równoległe przewodniki z prądem płynącym w przeciwnym kierunku odpychają się.
Dwa nieskończenie długie przewodniki z prądem przyciągają się siłą elektrodynamiczną, wyrażoną wzorem:
gdzie:
- I1, I2 - natężenia prądu w przewodach 1 i 2,
- l - element przewodu o długości l, na który działa siła elektrodynamiczna F,
- r -odległość między przewodami,
- µ0- przenikalność magnetyczna próżni.
© medianauka.pl, 2021-07-11, A-4103