Sosna czarna

Sosna czarna, sosna austriacka (Pinus nigra) to gatunek drzewa z rodziny sosnowatych o szerokiej koronie, często sadzone w ogrodach. Młode osobniki mają szerokostożkowaty pokrój. Znanych jest około 50 odmian na świecie, z czego w Polsce uprawia się około 25 z nich. Oto wybrane odmiany:

'Brepo' lub 'Pierrick Bregeon' - odmiana karłowa, ma kulisty pokrój.
'Globosa' - odmiana karłowa o kulistym pokroju.
'Green Rocket' - odmiana o pokroju kolumnowym, dorastające do 6 m wysokości.
'Helga' - odmiana karłowa o stożkowatym pokroju.
'Nana' - odmiana o kulisty, pokroju.
'Spielberg' - odmiana o pokroju kulisto-stożkowym.

Występowanie i środowisko PL - tylko ogrody

To drzewo Azji Mniejszej i południowej części Europy. W naszych warunkach spotykana w uprawach w ogrodach i parkach. Ma niewielkie wymagania glebowe. Rośnie nawet na piaszczystym gruncie. Preferuje wapienne podłoże. Lubi światło.

Tryb życia i zachowanie

Sosna czarna jest odporna na niskie temperatury i zanieczyszczenie powietrza i pyły. Nadaje się do nasadzeń na terenach uprzemysłowionych.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 30-40 m, przy czym w Polsce maksymalnie 30 m.

Pędy są grube i mają ciemny kolor.

Igły są dość długie (nawet 16 cm), po dwie w pęku, kłujące, grube. Są ciemnozielone. Utrzymują się do 4 lat.

Szyszki są jajowate, mają długość od 5 do 8 cm. Mają połysk.

Kora ma ciemną, szaro-czarną barwę, spękaną.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: drzewo.
Stanowisko: nasłonecznione.
Użytek: rośliny ogrodowe.
Strefy mrozoodporności: 4-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: megafanerofit.
Kategoria przybysza: roślina uprawiana.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=24.
Status popularności rośliny: gatunek powszechnie znany, roślina bardzo popularna, znajduje się pośród 100 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.

Pokrewne gatunki roślin

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Lucjan Kurowski – Drzewa i krzewy iglaste, ISBN 978-83-7763-284-0, Multico Oficyna Wydawnicza 2014
Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
Pod redakcją Alicji i Jerzego Szweykowskich – Słownik botaniczny, ISBN 83-214-1305-6, Wiedza Powszechna 2003
Owen Johnson, David More – Drzewa - Przewodnik Collinsa, ISBN 978-83-7073-643-9, Multico Oficyna Wydawnicza 2014