Surykatka szara

Zdjęcie zbiorów ZOO w Opolu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Surykatka (Suricata suricatta) to mały drapieżnik z rodziny łasz o smukłym kształcie ciała o futrze popielatym, pokrytym na grzbiecie ciemnymi, poprzecznymi paskami. Uszy są czarne, ogon żółty z ciemnym końcem.

Występowanie i środowisko

Surykatki występują w południowej części Afryki, na terenach suchych i na sawannie.

Tryb życia i zachowanie

Prowadzi dzienny tryb życia, lubi wygrzewać się w słońcu. Żyje w koloniach liczących od 10 do 30 osobników. Na terenie, w którym żyje kopie nory. Jeżeli teren jest skalisty, wykorzystuje naturalne szczeliny. Zawsze trzyma się blisko nor, łatwo się płoszy. Wydaje różne dźwięki (ostrzegawcze, alarmowe). Często przebywa w towarzystwie mangusty lisiej, która również tworzy kolonie. Surykatki mają określoną strukturę społeczną. Strażnicy stoją wyprostowani, zwykle na podwyższeniu, strzegąc terytorium.

Morfologia i anatomia

Surykatki osiągają do 30 cm długości ciała i ciężar 900 g.

Pożywienie

Owady, węże, jaszczurki, drobne ptaki i ssaki, kłącza i korzenie, jaja ptasie i gadzie.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 11 tygodni. Samice w ciąży spotyka się w listopadzie i w lutym. Rodzą 2-4 młode. Laktacja trwa 7-9 tygodni. Młode są wychowywane przez całe stado. Po roku młode są dojrzałe płciowo. Samice mają do 3 miotów w ciągu roku.