Surykatka szara
Surykatka (Suricata suricatta) to mały drapieżnik z rodziny łasz o smukłym kształcie ciała o futrze popielatym, pokrytym na grzbiecie ciemnymi, poprzecznymi paskami. Uszy są czarne, ogon żółty z ciemnym końcem.
Występowanie i środowisko
Surykatki występują w południowej części Afryki, na terenach suchych i na sawannie.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzi dzienny tryb życia, lubi wygrzewać się w słońcu. Żyje w koloniach liczących od 10 do 30 osobników. Na terenie, w którym żyje kopie nory. Jeżeli teren jest skalisty, wykorzystuje naturalne szczeliny. Zawsze trzyma się blisko nor, łatwo się płoszy. Wydaje różne dźwięki (ostrzegawcze, alarmowe). Często przebywa w towarzystwie mangusty lisiej, która również tworzy kolonie. Surykatki mają określoną strukturę społeczną. Strażnicy stoją wyprostowani, zwykle na podwyższeniu, strzegąc terytorium.
Morfologia i anatomia
Surykatki osiągają do 30 cm długości ciała i ciężar 900 g.
Pożywienie
Owady, węże, jaszczurki, drobne ptaki i ssaki, kłącza i korzenie, jaja ptasie i gadzie.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 11 tygodni. Samice w ciąży spotyka się w listopadzie i w lutym. Rodzą 2-4 młode. Laktacja trwa 7-9 tygodni. Młode są wychowywane przez całe stado. Po roku młode są dojrzałe płciowo. Samice mają do 3 miotów w ciągu roku.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Młode surykatki łatwo oswoić. Są wykorzystywane przez ludzi do tępienia gryzoni.
Pokrewne gatunki ssaków
- mangusta egipska, ichneumon (Herpestes ichneumon)
- mangusteczka karłowata (Helogale parvula)
- ichneumonka białoogonowa (Ichneumia albicauda)
- mangusta bengalska (Herpestes palustris)
- mangusta mała (Herpestes javanicus)
- mangusta pręgoszyja (Herpestes vitticollis)
- mangusta ruda (Herpestes smithii)
- mangustka długonosa (Crossarchus obscurus)
- mangustolisek afrykański (Cynictis penicillata)
- mungo pręgowany (Mungos mungo)
Powiązane quizy
© medianauka.pl, 2011-11-05, GAT-93