Świdośliwa Lamarcka

Świdośliwa Lamarcka (Amelanchier lamarckii) to wysoki krzew albo niskie drzewo z rodziny różowatych, krzew ozdobny i owocowy, przejściowo dziczejący. Ma wąski pokrój.

Występowanie i środowisko PL

Świdośliwa Lamarcka pochodzi z Kanady. W Polsce spotykana w uprawach. Preferuje żyzne gleby, dość wilgotne, o kwaśnym lub obojętnym odczynie. Lubi słońce, znosi półcień. Bardzo źle znosi suszę oraz warunki miejskie. Jest odporna na mróz.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od kwietnia do maja.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 100-900 cm, w Polsce dorasta do 5 m.

Liście są eliptyczne, wierzchołkowo zaostrzone, u nasady zaokrąglone, brzegiem piłkowane. Ich długość wynosi o 4 do 10 cm. Są wiosną brązowawe, później zielone, jesienią żółte.

Kwiaty są białe, o średnicy 1 cm, zebrane w grona po 4-10 sztuk.

Owoc ma czerwoną barwę, dojrzewa w lipcu. Jest słodki, soczysty i bardzo smaczny. Można go spożywać na surowo.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

Kiedyś suszone owoce świdośliwy używano jako zamiennik rodzynek.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: drzewo, krzew.
Stanowisko: nasłonecznione, półcień.
Użytek: rośliny uprawne, rośliny ogrodowe.
Strefy mrozoodporności: 6-9. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa w wybranych rejonach kraju.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: megafanerofit, nanofanerofit.
Kategoria przybysza: roślina uprawiana.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=68.
Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.
Jadalność: Gatunek jadalny.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
			◂	▸								Kwitnie świdośliwa Lamarcka.

Pokrewne gatunki roślin

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005
Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004