Kawia domowa
Świnka morska (Cavia porcellus), inaczej kawia domowa, to niewielki ssak z rodziny marowatych, często hodowany w domach. Dzikie świnki morskie mają barwę szarą lub brunatną. Hodowane świnki morskie mają zwykle białe, czarne i pomarańczowe plamy. Świnka morska nie ma ogona.
Występowanie i środowisko
Pochodzi z Brazylii, Paragwaju i Peru. Dzika forma już nie występuje w naturze. Można jedynie spotkać zdziczałe osobniki, które wydostały się z hodowli.
Tryb życia i zachowanie
Prowadzi naziemny tryb życia. Potrafi kopać nory. Nie potrafi wspinać się na drzewa. Żyje w koloniach. Jest aktywna za dnia i w nocy. Świnki morskie nie są zbyt ruchliwe. Przestraszona kawia domowa może zastygać w bezruchu. Wydaje odgłos pochrząkiwania, stąd dawna ich nazwa świnki morskiej. Kawia także piszczy gdy jest podniecona lub przestraszona i wydaje pomruki, gdy jest zadowolona.
Morfologia i anatomia
Dorasta do 35 cm długości ciała. Samiec może ważyć 1,2 kg, samica do 800 g. Ciało jest krępe, ma dużą głowę i oczy. Szyja nie jest widoczna. Przednie kończyny mają po cztery palce, tylne mają po trzy palce. Samica ma jedną parę sutków. Na zadzie i z boku ciała występują gruczoły zapachowe. Zęby rosną całe życie.
Pożywienie
Jada pokarm roślinny. Potrafi się obyć bez wody.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 60-70 dni, po której samica rodzi zwykle 2-3 młode, które są dość samodzielne. Mogą od razu przyjmować pokarm stały. Są owłosione i mają otwarte oczy. Mają nawet zęby. Karmione są mlekiem matki przez 2 tygodnie. Samice stają się dojrzałe płciowo po 6-8 tygodniach, samce zaś po 2-3 miesiącach. Młode można zabrać od matki po 3-4 tygodniach. Po kopulacji pochwa zostaje zamknięta specjalnym czopem kopulacyjnym. Samce potrafią walczyć o samicę, używając do tego zębów.
Ochrona i zagrożenia NE
Gatunek ten nie został jeszcze przypisany do żadnej kategorii ryzyka według kryteriów IUCN.
Ciekawostki
Świnka morska została udomowiona przez Inków. Była hodowana dla mięsa. W Europie jest trzymana dla celów laboratoryjnych i rozrywkowych.
Świnki morskie nie mają gruczołów potowych, stąd łatwo u nich o udar.
Świnka morska została udomowiona już w 5000 r p.n.e. przez ludzi Ameryki Południowej. W Europie zwierzę to pojawiło się w XVI w.
Andyjska świnka morska w Ameryce Południowej uchodzi za przysmak.
W parze jedna świnka pilnuje drugiej, dba o partnera, gładząc go, liżąc, czuwając podczas snu.
Rasy świnki morskiej
Rasy krótkowłose:
- gładkowłosa
- abisyńska (rozetkowa)
- reks
- crested
- somali
Rasy o średniej długości włosa:
- CH teddy
- curly
Rasy o długim włosiu:
- peruwiańska
- sheltie
- texel
- alpaka
- coronet
- merino
- angora
- lunkarya
- mohair
Rasy pozbawione włosia:
- baldwin
- skinny (częściowo bez owłosienia)
Synonimy
W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:
- Cavia cobaya
Pytania
Ile żyje świnka morska?
Świnka morska żyje około 8 lat
Jak odróżnić samca od samicy?
Samica jest zwykle mniejsza od samca. Samiec ma wyczuwalne jądra i widoczne prącie. Genitalia samicy wraz z otworem odbytowym tworzą kształt litery "Y". U samca przypomina pionową kreskę.
Ile kosztuje świnka morska?
To wydatek rzędu kilkudziesięciu złotych, jest też wiele ofert darmowych. Rasowe świnki można nabyć w cenie 100-200 zł.
Czy świnka morska śmierdzi?
Jeżeli klatka jest utrzymana w czystości, świnki morskie nie wydzielają przykrych zapachów.
Czy świnka morska gryzie?
Nie, jeżeli jest oswojona. Zwierzątko to jednak szybko i łatwo się oswaja.
Jak i czy kąpać świnkę morską?
Kawie nie wymagają kąpieli. Jeżeli jednak jest już to konieczne, należy w małym pojemniku przygotować niewielką ilość ciepłej wody i na ręczniku (aby się nie ślizgała) przemyć brudne miejsca, unikając zmoczenia głowy. Świnkę należy uspokoić i przyzwyczaić do wody i nie zostawiać jej samej. Można użyć specjalnego szamponu dla świnek morskich. Włosy należy wysuszyć suszarką na małych obrotach. Kąpiel dla świnki to stres, szczególnie za pierwszym razem.
Czy świnka morska może jeść mlecz?
Tak, zielone części.
Hodowla – informacje dla hodowców
| Parametry i informacje | Opis |
|---|---|
| Informacje ogólne o gatunku | To łagodne zwierzęta. Żyją w stadzie, stąd powinno się trzymać co najmniej parę świnek morskich lub harem. Można też trzymać 2 samce lub samice razem. W grupie występuje dominujący samiec, który może wykazywać agresję wobec innych członków grupy. To ufne zwierzęta. Bardzo łatwo je oswoić. Zwykle nie gryzą. Zdarzają się jednak osobniki agresywne. |
| Rodzaj klatki i wyposażenie | Klatka powinna być jednopoziomowa, zamknięta lub odkryta, można także kawie trzymać w akwarium. Wymiary minimalne: 80×50×30 cm. Część klatki warto przykryć. Warto zaopatrzyć się w drabinkę na siano, wieszak na warzywa i owoce. Ściółka (może być z trocin lub zakupiona w sklepie) powinna mieć około 7-8 cm grubości. Czasem przydaje się kuweta. Podajemy też siano w kępkach. |
| Inne warunki chowu | Dla świnek morskich są groźne upadki z wysokości. Są też wrażliwe na stres. Oddają mocz w wybranym miejscu, kał jest rozwleczony po całej klatce, stąd trzeba często wymieniać ściółkę. Świnkę chwytamy jedną ręką w okolicy barków, drugą ręką przytrzymując zad. W okresie, gdy jest ciepło, świnki w przenośnej klatce warto wypasać na dworze, zawsze pod osłoną przed słońcem (i drapieżnikami). Należy też zapewnić poidło. |
| Pokarm | Co jedzą świnki morskie? Świnki morskie zjadają pokarm roślinny (trawa, zioła). Można podawać także warzywa, głównie zielone, płatki owsiane. Niezwykle istotne jest podawanie witaminy C w ilości 10-20 mg/kg masy ciała dziennie, szczególnie zimą. Brak witaminy C prowadzi do szkorbutu (pierwszy objaw to różna barwa siekaczy szczęki i żuchwy), zapalenia stawów, zakażenia, osowiałość. |
| Rozmnażanie | Do rozrodu powinny przystępować świnki co najmniej 4-5 miesięczne. |
| Ograniczenia prawne | Czytaj więcej. (UWAGA! Zawsze sprawdź samodzielnie aktualność przepisów w zakresie hodowli zwierząt. Serwis nie ponosi odpowiedzialności za działania użytkowników w tym zakresie.) |
Pokrewne gatunki ssaków
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
- Hubert Zientek – Małe ssaki domowe, 978-83-7887-122-4, Wydawnictwo Dragon 2015
© medianauka.pl, 2013-03-25, GAT-387
Data aktualizacji artykułu: 2022-06-18