Szczaw gajowy

Szczaw gajowy (Rumex sanguineus) to gatunek wieloletniej rośliny z rodziny rdestowatych. To jadalna roślina o leczniczych właściwościach.

Występowanie i środowisko PL

Szczaw gajowy występuje w Europie, Azji i Afryce. Rośnie w zaroślach i w lasach, w miejscach wilgotnych, przy drogach, nad wodami, zwykle w miejscach zacienionych.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od czerwca do początku września.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 30-100 cm.

Łodyga jest bardzo często czerwono nabiegła, rozgałęziona, żebrowana, z liśćmi jedynie u jej podstawy.

Liście są duże,, o długości od 5 do 20 cm, lancetowate lub podługowatolancetowate, całobrzegie lub delikatnie faliste brzegiem. Blaszka również bywa pofałdowana. Nerwy czerwone, blaszka zielona.

Kwiaty są zebrane w wiechę na szczycie łodygi.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: bylina.
Stanowisko: cień.
Środowsko: leśne.
Użytek: roślina lecznicza.
Strefy mrozoodporności: 5+. Uprawa w Polsce na zewnątrz jest możliwa na terenie całego kraju.
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
Częstość występowania gatunku: częsty w wielu rejonach.
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=20.
Status popularności rośliny: gatunek znany, znajduje się pośród 1000 najbardziej popularnych i znanych wśród Polaków roślin.
Jadalność: Gatunek jadalny.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
					●	●	●	▸				Kwitnie szczaw gajowy.

Pokrewne gatunki roślin

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011