Tamaryna cesarska

Tamaryna cesarska (Saguinus imperator)

Zdjęcie zbiorów ZOO w Opolu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Podgląd
Zobacz dodatkowe zdjęcia (3).

Tamaryna cesarska, tamaryna wąsata (Saguinus imperator) to małpka z rodziny pazurkowców z pięknymi, długimi, białymi wąsami. Gatunek zagrożony wyginięciem przez niszczenie naturalnych siedlisk oraz odławianie w celach handlowych.

Występowanie i środowisko

Ameryka Południowa. Zamieszkuje zielone lasy pierwotne tropikalne na terenach niezalewanych.

Tryb życia i zachowanie

Prowadzi nadrzewny tryb życia na wysokości około 15 m. Żyje w grupach rodzinnych na terytorium 30-40 ha. Dziennie grupa pokonuje odległość 1,4 km, znacząc gałęzie swoim zapachem. Noce małpki spędzają w dziuplach lub rozwidleniach konarów drzew. Tworzą grupy rodzinne. Są terytorialne.

Pożywienie

Owoce, soki drzew, nektar, grzyby, kwiaty, owady, drobne kręgowce.

Rozmnażanie

Ciąża trwa 140-145 dni. Samica rodzi zwykle 2 młode o masie ciała 35 g. Samiec aktywnie wychowuje potomstwo, ale dopiero po 3 tygodniu od porodu pomaga nosić samicy młode. Samica już po 6 miesiącach może mieć kolejne potomstwo. Młode tamaryny wąsate dojrzewają po 1,5 roku.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Pokrewne gatunki ssaków


Ile śpią ssaki?
Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?
Najmniejszy ssak
Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?
Największy ssak
Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?
Jak dużo jedzą zwierzęta?
Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?


Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
  • Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
  • Hanna i Antoni Gucwińscy – Zoologia Tom I Ssaki Część I Leksykon popularnonaukowy., ISBN 83-88988-01-8, Albatros 2003

© medianauka.pl, 2011-10-30, GAT-92




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2023 r.