Tarpan

© Torsten Lorenz – stock.adobe.com
Tarpan (Equus gmelini) to wymarły przodek konia domowego. Koń ten miał sierść w kolorze mysim, na grzbiecie wyraźną, ciemną pręgę. Grzywa o włosiu krótkim, stojącym. Za datę wyginięcia ostatniej sztuki uważa się 1876 rok. Ostatnie sztuki padły na Ukrainie. Prawdopodobnie istniała leśna odmiana tarpana. Tarpany trzymano w zwierzyńcach, były bardzo cenione. Próby restytucji tarpana zostały rozpoczęte w Polsce w okresie międzywojennym, które doprowadziły do uzyskania konia wykazującego cechy tarpana, żyjącego półdziko do dziś w rezerwacie niedaleko Popielna nad jeziorem Śniardwy (na zdjęciu ten właśnie koń).
Występowanie i środowisko PL
Tarpany zasiedlały tereny otwarte i leśne. Koń ten był liczny w całej Europie w epoce lodowcowej.
Morfologia i anatomia
To był niski koń. Mierzył zaledwie 130 cm w kłębie.
Pożywienie
Tarpan zjadał trawy, rośliny zielne.
Ochrona i zagrożenia EX
Gatunek ten jest całkowicie wymarły.
Pokrewne gatunki ssaków
- koń zwyczajny (Equus caballus)
- onager (Equus hemionus onager)
- koń Przewalskiego (Equus przewalskii)
- kułan azjatycki (Equus hemionus)
- zebra górska (Equus zebra)
- zebra stepowa (Equus quagga)
- osioł zwyczajny (Equus asinus)
- osioł nibijski (Equus africanus)
- kiang tybetański (Equus kiang)
- zebra pręgowana (Equus grevyi)




Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
© medianauka.pl, 2013-01-02, GAT-239
Data aktualizacji artykułu: 2022-04-24