Tasiemiec nieuzbrojony

Tasiemiec nieuzbrojony, tasiemiec bydlęcy (Taenia saginata) to gatunek płazińca z gromady tasiemców, pasożyta układu pokarmowego człowieka.

Występowanie i środowisko PL

To tasiemiec o zasięgu kosmopolitycznym.

Tryb życia i zachowanie

Prowadzi pasożytniczy tryb życia w jelicie cienkim człowieka. W porównaniu z tasiemcem uzbrojonym, ten gatunek przejawia większą ruchliwość, jest też silniejszy.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 4-10(50) m. Skoleks (główka) ma 4 przyssawki i ma zaledwie 1-2 mm. Od tasiemca uzbrojonego różni go brak ryjka i haczyków. Strobila (ciało tasiemca) składa się z 1000-2000 członów. Każdy człon może zawierać nawet 100 000 jaj.

Pożywienie

Odżywia się materią organiczną w jelicie cienkim, głównie cukrami.

Rozmnażanie

To obojnak. Rozwój z przeobrażeniem zupełnym i żywicielem pośrednim. Macica w każdym członie ma 20-35 rozgałęzień. Dojrzałe człony, czyli proglotydy odrywają się i wraz z kałem są przez odbyt człowieka wydalane na zewnątrz (nawet kilka dziennie).

Żywicielem pośrednim jest bydło domowe, które zjada jaja na pastwisku, zanieczyszczonym ludzkimi odchodami. Wągier, który może mieć długość od 3 mm do 1,5 cm rozwija się w tkance mięśniowej przeżuwaczy. Może tam żyć nawet wiele lat.

Zarażenie człowieka tasiemcem następuje w wyniku zjedzenia przez niego żywych wągrów w mięsie. Dojrzałość tasiemiec w nosicielu osiąga po 3 miesiącach.

Cykl rozwojowy tasiemca nieuzbrojonego

Uwolnione jaja z członów tasiemca (proglotydy) znajdują się wśród roślinności.
Bydło domowe, przeżuwacze, świnie lub dziki połykają jaja. W ten sposób onkosfery przedostają się do jelita żywiciela pośredniego.
Onkosfery przedostają się do krwi i krążą po organizmie wraz z nią.
W tkance mięśniowej pojawiają się wągry.
Zjedzenie przez człowieka surowego lub słabo ugotowanego zarażonego mięsa z wągrami powoduje zarażenie człowieka.
W jelicie ludzkim rozwija się tasiemiec. Strobila (ciało tasiemca) posiada dojrzewające i odrywające się w końcu odcinka układu pokarmowego proglotydy (człony).
Wraz z kałem proglotyd wydostaje się na zewnątrz i uwalnia jaja.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

Jeden człowiek może być nosicielem kilku tasiemców.

Długość życia tasiemca wynosi nawet 30 lat.

Długość tasiemca nieuzbrojonego nie przekracza zwykle 10 m, choć niektóre źródła notują rekordową, 50-metrową długość tasiemca! W tym przypadku oznacza to, że jest to najdłuższe ze wszystkich zwierząt świata.

Tasiemiec nieuzbrojony może być dłuższy od długości jelita człowieka.

Jeden tasiemiec w ciągu roku składa około 600 000 000 jaj!

Pytania

Jakie są objawy zachorowania?

Tasiemiec pasożytujący w ciele człowieka daje następujące objawy:

ból brzucha,
nadpobudliwość,
nudności,
zawroty głowy,
osłabienie,
utrata masy ciała,
wahania łaknienia.

Jakich tkanek najczęściej dotyczy wągrzyca?

Są to u bydła język, mięśnie żuchwy i przełyku, serce, mięśnie między żebrami. Wągry można stwierdzić także w wątrobie, płucach, mózgu i węzłach chłonnych.

Jak przebiega leczenie zarażenia tasiemcem?

Lekarz przepisuje doustnie odpowiednie leki. Są one na ogół dobrze tolerowane przez chorych.

Na czym polega diagnoza obecności tasiemca w organizmie?

Obecność tasiemca stwierdza się podczas badania kału. Poszukuje się w kale członów tasiemca (proglotydów). Znalezienie takiego członu daje jednoznaczną diagnozę.

Pokrewne gatunki bezkręgowców

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Praca zbiorowa – Mały Słownik Zoologiczny Bezkręgowce, ISBN 83-214-0428-6, Wiedza Powszechna 1984
Alfred Brehm – Życie zwierząt - bezkręgowce, PWN 1968
Aleksander Rajski – Zoologia, ISBN 83-01-06181-2, PWN 1988