Torbacze

Torbacze, workowce (Marsupialia) to rząd ssaków, który liczy dziś 260 gatunków w 16 rodzinach i 77 rodzajach. W Polsce nie żyją gatunki z tego rzędu ssaków w naturalnym środowisku. Torbacze prawdopodobnie bardzo wcześnie oddzieliły się ewolucyjnie od pozostałych ssaków. Na podstawie wykopalisk wiemy, że występowały już w górnej kredzie. Czasem torbacze dzieli się na amerykańskie (dydelfy, zbójniki i Microbiotheriidae) i australijskie.

Rodziny

Alfabetyczny wykaz opublikowanych rodzin.

Występowanie i środowisko

Niegdyś występowały w Europie. Dziś żyją w Australii, Ameryce Południowej i jeden gatunek w Ameryce Północnej. Jeden gatunek (japok) jest zwierzęciem wodno-lądowym, reszta żyje w środowisku lądowym.

Tryb życia i zachowanie

U kangurów występuje charakterystyczny sposób poruszania się za pomocą skoków. Niektóre gatunki posiadły zdolność do szybowania w powietrzu. Zimą część gatunków zapada w sen zimowy lub stan odrętwienia, podczas którego temperatura ciała może spadać do temperatury otoczenia. Za dnia większość gatunków odpoczywa w gniazdach.

Morfologia i anatomia

U wielu torbaczy kończyny tylne są dłuższe od przednich i stanowią główny narząd ruchu. Mają zwykle długi i mocny ogon. Wszystkie są pokryte sierścią.

Mózg torbaczy wykazuje cechy pierwotne, ma silnie rozwinięte ośrodek węchowy, kora mózgowa - prymitywna. Temperatura ciała jest niższa niż u łożyskowców i waha się. Drogi rodne nie zrastają się ze sobą w końcowym odcinku i uchodzą do zatoki moczowo-płciowej dwiema pochwami. Brak łożyska u większości gatunków. W uzębieniu mają pięć par siekaczy w górnej i cztery pary w dolnej szczęce. U większości gatunków pierwszy palec tylnej stopy jest przeciwstawny do pozostałych palców i nie ma pazura.

Rozmnażanie

Ciąża u torbaczy jest bardzo krótka. Młode w początkowym stadium rozwoju rodzą się i przedostają w okolice sutek, przyczepiając się do nich (najczęściej w torbie lęgowej), gdzie przebiega dalszy rozwój.

Pożywienie

Odżywiają się owadami i innymi bezkręgowcami a nawet małymi kręgowcami. Zjadają też owoce, liście, korzonki, bulwy, grzyby.

Ochrona i zagrożenia

Gatunki zagrożone wyginięciem to: Parantechinus apicalis, Myrmecobius fasciatus, Macrotis lagotis, Gymnobelideus leadbeateri, Lasiorhinus krefftii, Burramys parvus, Betongia penicillata, Onychogalea fraenata. Wiele innych gatunków jest narażonych na wyginięcie.

Wykresy poniżej przedstawiają strukturę zagrożenia wymarcia gatunków z danego rzędu. Pierwszy diagram uwzględnia gatunki, których nie opisano w naszym serwisie (jeżeli taka sytuacja ma miejsce), drugi diagram uwzględnia wyłącznie gatunki, które opisano w portalu, trzeci diagram uwzględnia tylko gatunki rodzime.

Jeżeli chcesz się więcej dowiedzieć o statusach zagrożenia wymarciem i zapoznać się z opisami poszczególnych statusów, kliknij tutaj.

Ciekawostki

Powszechnie uważa się, że torbacz, to ssak z Australii, jednak torbacze występują także w obu Amerykach. Przykłady torbaczy z Ameryki to dydelf północny, oposik brazylijski, japok.

© medianauka.pl, 2014-01-08, RZAD-24