Turzyca orzęsiona

Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Turzyca orzęsiona (Carex pilosa Scop.) to gatunek rośliny wieloletniej rozłogowej z rodziny turzycowatych. Rośnie łanowo. Jest to gatunek wskaźnikowy starych lasów.

Występowanie i środowisko PL

Występuje w Europie. W Polsce występuje dość pospolicie w lasach liściastych na nizinach i w dolnych partiach naszych gór, szczególnie na południowym-wschodzie, na Mazurach, nieobecna na północnym zachodzie.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od kwietnia do maja.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 20-50 cm.

Łodyga jest trójkątna w przekroju, owłosiona. Pędy kwiatowe słabo ulistnione.

Liście są dość szerokie (do 1 cm szerokości), zimotrwałe, owłosione i na brzegach orzęsione. Dolne pochwy są ciemnoczerwone.

Kłosy są wzniesione, męski szczytowy, maczugowaty, ciemnopurpurowy oraz 2-4 żeńskie luźne, zwykle sześciokwiatowe.

Pęcherzyki zielonkawe z dzióbkiem o dwóch ząbkach, unerwione.

Owoc to żółtobrązowy orzeszek z pęcherzykiem.

Rozmnażanie

To roślina wiatropylna.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: bylina.
Stanowisko: półcień.
Środowsko: leśne.
Użytek: trawy.
Strefy mrozoodporności: 5
Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: hemikryptofit.
Częstośc występowania gatunku: dość częsty (więcej niż 100 stanowisk).
Diploidalna liczba chromosomów: 2n=44.
Status popularności rośliny: gatunek nie jest popularny w Polsce, niewiele osób interesuje się tą rośliną.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
			●	●	▸							Kwitnie turzyca orzęsiona.

Pokrewne gatunki roślin

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski – Rośliny Polskie, ISBN 83-01-0587-2, PWN 1986