Wesz ludzka

Wesz ludzka (Pediculus humanus) to pasożyt zewnętrzny człowieka o małych rozmiarach, żyjący we włosach ludzkich i na odzieży. Wyróżniamy jej dwie formy: wesz odzieżowa (Pediculus humanus vestimenti) i wesz głowowa (Pediculus humanus capitis). Ciało jest wydłużone, głowa mała, z małymi, segmentowanymi czułkami. Aparat gębowy jest typu gryząco-ssącego. Odnóża mają chwytne zakończenia, co pomaga wszy trzymać się włosów. Ciało jest mocno spłaszczone grzbietowo-brzusznie.

Występowanie i środowisko PL

Wszy ludzkie są wszędzie tam, gdzie żyje człowiek, szczególnie w złych warunkach higienicznych. Środowiskiem wszy głowowej jest ludzka głowa owłosiona, natomiast środowiskiem życia wszy odzieżowej jest nieowłosiona skóra ludzka i odzież.

Tryb życia i zachowanie

Prowadzi pasożytniczy tryb życia.

Pożywienie

Wesz ludzka żywi się prawie wyłącznie ludzką krwią.

Rozmnażanie

Pełny cykl rozwojowy wszy ludzkiej trwa niecałe 3 tygodnie. Samica składa nawet 300 jaj i przytwierdza je do ludzkich włosów za pomocą kleistej substancji. Jaja wszy to gnidy. Przeobrażenie jest niezupełne. Larwy przypominają owady dorosłe.

Ochrona i zagrożenia

To pasożyt ludzki. Jest gatunkiem tępionym przez człowieka. Roznosi wiele groźnych chorób, między innymi tyfus.

Ciekawostki

Wesz ludzka może przeżyć długotrwały kontakt z wodą.

Choroba wywołana przez wszy nosi nazwę wszawicy. Jednym z objawów jest swędzenie głowy.

Oznaczanie gatunku i badania wszy są bardzo trudne i dostępne jedynie dla specjalistów.

Pierwszą szczepionkę przeciwko tyfusowi stworzył Polak pochodzenia austriackiego - Rudolf Weigl, który w tym celu hodował wszy ludzkie. Na początku XX w. prowadził badania we Lwowie. Ludzie na ochotnika zgłaszali się do tego naukowca w celu karmienia wszy ludzkich. Nazywano ich karmicielami wszy. Wszy zamknięte w specjalnych pojemnikach przystawiano do skóry na kilkadziesiąt minut. Badania prowadzono podczas okupacji.

Pokrewne gatunki owadów

Nie posiadamy w naszej bazie innych gatunków zwierząt z tej samej rodziny.