Wierzba krucha

Wierzba krucha (Salix fragilis)

Zdjęcie okazu w Arboretum Wojsławice © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Podgląd
Zobacz dodatkowe zdjęcia (3).

Wierzba krucha (Salix fragilis) to drzewo z rodziny wierzbowatych. Bywa także sadzona jako drzewo ozdobne. Gałęzie u nasady są łamliwe, stąd nazwa drzewa. To charakterystyczne drzewo dla wiejskiego krajobrazu w Polsce.

Występowanie i środowisko PL

Występuje w Polsce na terenie całego kraju. Wierzba krucha porasta brzegi wód.

Tryb życia i zachowanie

Kwitnie w okresie od kwietnia do maja. Wierzba krucha żyje do 60 lat.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 25(30) m.

Kora jest gruba, ciemnobrązowa, z widocznymi pasmami, które krzyżują się.

Liście są zielone i połyskujące z wierzchu, sinozielone od spodu, nagie, lancetowate, o zaostrzonych końcach. brzegiem piłkowane, najszersze poniżej środka.

Gałęzie nie zwisają. Są odstające.

Owoc to torebka.

Nasiona są drobne, zaopatrzone we włoski.

Rozmnażanie

To drzewo dwupienne.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Biologia i ekologia


Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

          Kwitnie wierzba krucha.
zioła

Zbiory i zastosowanie w zielarstwie


ZastosowanieOpis
Zastosowanie ogólneRoślina o leczniczych właściwościach.
Zastosowanie terapeutyczne
  • migrena, ból głowy
  • niestrawność
  • zapalenie stawów
  • ból mięśni
  • łuszczyca
Sposób działania,
właściwości lecznicze
Kora wierzby jest stosowana z uwagi na zawartość salicyny w bólach pleców, stawów, z wyjątkiem reumatyzmu. Ma podobne działanie jak aspiryna.
Przyjmowana postać
  • ekstrakt, esencja
  • odwar
Przepisy zielarskieOdwar: korę wierzby (1 łyżeczka) gotujemy w 250 ml wody przez 10 minut, a następnie przecedzamy.
DawkowanieHerbata - szklanka 2-3 razy dziennie.
PrzeciwwskazaniaCzasem występuje reakcja alergiczna. Poza tym nie należy podawać wierzby dzieciom, kobietom w ciąży, karmiącym matkom.
SurowiecKora.

Pokrewne gatunki roślin

Zioła
Zioła

Zobacz atlas ziół, roślin leczniczych i przyprawowych.



Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
  • Leokadia Witkowska-Żuk – Rośliny leśne, ISBN 978-83-7073-359-9, Multico Oficyna Wydawnicza 2013
  • Anna i Łukasz Przybyłowiczowie – Ilustrowana Encyklopedia Roślin Polski, ISBN 978-83-7705-826-8, PWN
  • Rebecca L. Johnson, Steven Foster, Tieraona Low Dog, David Kiefer – Przewodnik po ziołach leczniczych, ISBN 978-83-274-8955-5, wydawnictwo Olesiejuk 2019
  • Praca zbiorowa – Botanica ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, ISBN 3-8331-1916-0, Könemann 2005

© medianauka.pl, 2018-10-06, GAT-14371
Data aktualizacji artykułu: 2024-10-13




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2023 r.