Wierzba mandżurska

Okaz z Arboretum w Wojsławicach. © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl

Wierzba mandżurska (Salix 'Erythroflexuosa') to odmiana wierzby, mieszaniec Salix ×sepulcralis i Salix babylonica 'Tortuosa'. Nie ma statusu odrębnego gatunku, jednak z uwagi na popularność w naszych ogrodach, poświęcamy mu osobny artykuł. To najpopularniejsza wierzba o poskręcanych pędach. To niskie drzewo o kolumnowej koronie, gdy drzewo jest młode, później kulistej i nieco spłaszczonej. Osiąga średnicę nawet 6 m.

Występowanie i środowisko PL - tylko ogrody

W Polsce wierzba mandżurska jest spotykana w uprawach ozdobnych w naszych ogrodach. Ma niskie wymagania glebowe. Jest światło- i ciepłolubna.

Tryb życia i zachowanie

To odmiana wytrzymała na mróz, ale same pędy co roku przemarzają.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 400-600 cm.

Pędy są słabo rozgałęzione, silnie poskręcane.

Liście są lancetowate, również powyginane, zielone, jaśniejsze od spodu.

Kora ma pomarańczową barwę (pędy młode), żółtą (pędy starsze).

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Ciekawostki

Odmianę tę odnaleziono w 1971 roku w Argentynie.

Zbiory i zastosowanie

Z uwagi na pięknie poskręcane pędy wierzba mandżurska stosowana jest w bukieciarstwie.

Pielęgnacja

Bardzo dobrze znosi cięcie. Cięcie wykonujemy jeden raz na kilka lat. Po zimie należy też usuwać suche i przemarznięte pędy. Często drzewo to atakuje przędziorek wierzbowiec, a także grzyby, które należy zwalczać dostępnymi środkami ochrony roślin.

Biologia i ekologia

Kolor kwiatów:
Grupa roślin: drzewo, krzew.
Stanowisko: nasłonecznione.
Użytek: rośliny ogrodowe.
Status popularności rośliny: gatunek znany, roślina popularna, znajduje się pośród 500 najbardziej znanych wśród Polaków roślin.