Pampasowiec grzywiasty
Zdjęcie zbiorów ZOO w Opolu © Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
Wilk grzywiasty (Chrysocyon brachyurus) to drapieżny ssak z rodziny psowatych o długich nogach, rudym futrze z białymi plamami w okolicach podbrzusza i policzków, nogi pokryte w dolnej części czarną sierścią. Głowa zwykle nisko opuszczona. Podobny do lisa.
Występowanie i środowisko
Ameryka Południowa (Brazylia, Paragwaj, Argentyna). Preferuje niewielkie lasy leżące na dużych otwartych terenach.
Tryb życia i zachowanie
Aktywny wieczorem i nocą. W dzień odpoczywa w wysokiej trawie. Jest samotnikiem. Tylko podczas rozrodu żyje w parach. Nie zasadza się na ofiary. Poluje na te osobniki, które spotyka na swojej drodze podczas wędrówki. Unika kontaktu z cywilizacją. Jest płochliwy. Nocą wydaje odgłosy "uah uah"
Morfologia i anatomia
Długość głowy i tułowia wynosi do 125 cm. Ogon osiąga długość 30 cm. Wysokość w kłębie wynosi do 75-90 cm. Osiąga ciężar do 23 kg.
Pożywienie
Gryzonie, króliki, ptaki, owady, a także ślimaki, jaszczurki, żaby. Wilk grzywiasty zjada także owoce, orzeszki, trzcinę cukrową. Jego przysmakiem są dzikie świnki morskie.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 65 dni. Samica rodzi od 1 do 5 młodych, ważących do 500 g. Umaszczenie młodych jest szare.
Ochrona i zagrożenia NT
Gatunek ten bliski zagrożenia wymarciem. Ma status NT w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
W Paragwaju wilk grzywiasty jest nazywany wielkim lisem.
Zwierzę to dość łatwo się oswaja.
Pokrewne gatunki ssaków
- lis rudy (Vulpes vulpes)
- jenot azjatycki (Nyctereutes procyonoides)
- fenek pustynny (Vulpes zerda)
- wilk szary (Canis lupus)
- dingo australijski (Canis dingo)
- pies domowy (Canis familiaris)
- szakal złocisty (Canis aureus)
- kojot preriowy (Canis latrans)
- lis polarny (Vulpes lagopus)
- likaon pstry (Lycaon pictus)
- lis stepowy (Vulpes corsac)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
© medianauka.pl, 2012-11-29, GAT-158