Wyka brudnożółta, wyka wielkokwiatowa
© Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
Wyka brudnożółta, wyka wielkokwiatowa (Vicia grandiflora) to gatunek jednorocznej rośliny z rodziny motylkowatych. To chwast ruderalny. To jednocześnie wartościowa roślina pastewna.
Występowanie i środowisko PL
Rośnie w miejscach ruderalnych, przy drogach. Występuje w obszarze basenu Morza Śródziemnego. W Polsce nie jest często spotykanym gatunkiem.
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od maja do czerwca.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 20-60 cm.
Łodyga jest żeberkowana.
Liście parzystopierzaste, są złożone z 3-7 par. Na szczycie występuje wąs, często rozgałęziony.
Kwiaty są żółto-fioletowo-zielone, sprawiają wrażenie przybrudzonych. Są duże, osiągają długość do 35 mm.
Owoc to strąk, czerniejący w miarę dojrzewania.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: roślina zielna jednoroczna.
- Środowsko: synantropijne.
- Użytek: chwasty.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: terofit.
- Kategoria przybysza: efemerofit, kenofit.
- Częstośc występowania gatunku: dość częsty (więcej niż 100 stanowisk).
- Dynamika rozprzestrzeniania się gatunku: gatunek zajmujący nowe stanowiska.
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=14.
- Status popularności rośliny: gatunek mało popularny w Polsce, mało osób interesuje się tym gatunkiem rośliny.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ▸ | Kwitnie wyka brudnożółta. |
Pokrewne gatunki roślin
- bób (Vicia faba)
- wyka ptasia (Vicia cracca)
- wyka siewna (Vicia sativa)
- wyka kosmata, wyka ozima (Vicia villosa)
- wyka drobnokwiatowa (Vicia hirsuta)
- wyka wąskolistna (Vicia angustifolia)
- wyka długożagielkowa (Vicia tenuifolia)
- wyka leśna (Vicia sylvatica)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Barbara Sudnik-Wójcikowska – Rośliny synantropijne, ISBN 978-83-7073-514-2, Multico Oficyna Wydawnicza 2011
- Pod redakcją Alicji i Jerzego Szweykowskich – Słownik botaniczny, ISBN 83-214-1305-6, Wiedza Powszechna 2003
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
© medianauka.pl, 2024-11-02, GAT-5336