Wyka drobnokwiatowa
© Krzysztof Trawiński - medianauka.pl
Wyka drobnokwiatowa (Vicia hirsuta) to gatunek jednorocznej rośliny z rodziny motylkowatych. To chwast upraw zbożowych, koniczyny, roślin okopowych.
Występowanie i środowisko PL
Występuje w Europie, Azji i Afryce. Rośnie na polach, miedzach, w zaroślach, przy drogach, na nieużytkach, nasypach kolejowych. W Polsce rośnie na terenie całego kraju.
Tryb życia i zachowanie
Kwitnie w okresie od czerwca do sierpnia.
Morfologia i anatomia
Osiąga wysokość 20-60 cm, rzadziej do 100 cm.
Łodyga jest silnie rozgałęziona.
Liście są parzysto-pierzaście złożone najczęściej z 4-8 listków, rzadziej z 4-10, zakończone wąsem, który nierzadko jest rozgałęziony. Listki mają długość do 2 cm.
Kwiaty są drobne, białe lub z niebieskawym odcieniem, korona o długości 3-4 mm.
Owoc to jedno lub dwunasienny strąk.
Nasiona są bardzo żywotne.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.
Biologia i ekologia
- Kolor kwiatów:
- Grupa roślin: roślina zielna jednoroczna.
- Stanowisko: nasłonecznione.
- Środowsko: synantropijne.
- Użytek: chwasty.
- Forma życiowa według klasyfikacji Raunkiaera: terofit.
- Kategoria przybysza: archeofit.
- Częstośc występowania gatunku: pospolity na całym terenie lub prawie całym terenie.
- Diploidalna liczba chromosomów: 2n=14.
- Status popularności rośliny: gatunek znany, znajduje się pośród 1000 najbardziej popularnych i znanych wśród Polaków roślin.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
● | ● | ● | Kwitnie wyka drobnokwiatowa. |
Pokrewne gatunki roślin
- bób (Vicia faba)
- wyka ptasia (Vicia cracca)
- wyka siewna (Vicia sativa)
- wyka kosmata, wyka ozima (Vicia villosa)
- wyka brudnożółta, wyka wielkokwiatowa (Vicia grandiflora)
- wyka wąskolistna (Vicia angustifolia)
- wyka długożagielkowa (Vicia tenuifolia)
- wyka leśna (Vicia sylvatica)
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Barbara Sudnik-Wójcikowska – Rośliny synantropijne, ISBN 978-83-7073-514-2, Multico Oficyna Wydawnicza 2011
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski – Rośliny Polskie, ISBN 83-01-0587-2, PWN 1986
- Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
© medianauka.pl, 2024-11-01, GAT-5343