Zachyłka oszczepowata

Zachyłka oszczepowata (Phegopteris connectilis)

© ChrWeiss – stock.adobe.com

Zachyłka oszczepowata (Phegopteris connectilis) to gatunek wieloletniej paproci z rodziny zachylnikowatych.

Występowanie i środowisko PL

Rośnie w lasach, w miejscach zacienionych na terenie całego kraju, w górach występuje licznie. Paproć ta chętnie wyrasta z pni żywych drzew. Gatunek jest spotykany na półkuli północnej.

Tryb życia i zachowanie

Zarodnikuje w okresie od czerwca do sierpnia.

Morfologia i anatomia

Osiąga wysokość 50 cm.

Liście są podwójnie pierzasto podzielone, zwężające się ku końcowi, w zarysie sercowate, wydłużone, nie tworzą rozet, wyrastają pojedynczo z kłącza. Blaszka z wierzchu jest owłosiona, od spodu gęściej. Ogonek liściowy ma żółtawy kolor. Liście pierwszego rzędu są mocno odgięte w tył, dzięki czemu gatunek ten można łatwo rozpoznać.

Kupki zarodnionośne są okrągłe, tworzą dwa szeregi na bocznych nerwach. Zawijki brak.

Kłącze czołgające się, pokryte żółtobrązowymi łuskami.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.

Biologia i ekologia


Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

         Zarodnikuje zachyłka oszczepowata.

Pokrewne gatunki roślin




Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Lucjan Rutkowski – Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, ISBN 978-83-01-14342-8, PWN SA 2004
  • Beata Grabowska, Tomasz Kubala – Encyklopedia bylin t. I i II, ISBN 978-83-7506-845-0, Zysk i S-ka 2011
  • Hanna Wójciak – Porosty mszaki paprotniki, 978-83-7073-552-4, Multico 2003
  • Anna i Łukasz Przybyłowiczowie – Ilustrowana Encyklopedia Roślin Polski, ISBN 978-83-7705-826-8, PWN

© medianauka.pl, 2020-03-28, GAT-14338
Data aktualizacji artykułu: 2024-08-31




Udostępnij
©® Media Nauka 2008-2023 r.