Żagnica wielka
© espy3008 – stock.adobe.com
Żagnica wielka (Aeshna grandis) to duża ważka z rodziny żagnicowatych. Ma brązowawe skrzydła, po których łatwo ją odróżnić od innych gatunków. Ubarwienie ciała brązowawe. U samic na bokach widoczne są żółtawe plamy, a u samców niebieskawe.
Występowanie i środowisko PL
Ważka ta występuje Europie i zachodniej części Azji, także w Polsce. Spotkać ją można nad dużymi stawami i jeziorami, a także z dala od wodnych zbiorników.
Tryb życia i zachowanie
Okres lotu trwa od końca czerwca do początku października.
Morfologia i anatomia
Rozpiętość skrzydeł wynosi 90-100 mm.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Kalendarz przyrody
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
◂ | ● | ● | ● | ▸ | Okres lotu żagnicy wielkiej. |
Pokrewne gatunki owadów
- żagnica sina (Aeshna cyanea)
- żagnica torfowcowa (Aeshna subarctica)
- żagiew ruda (Aeshna isoceles)
- żagnica jesienna, żagnica mniejsza (Aeshna mixta)
- żagnica południowa (Aeshna affinis)
- żagnica torfowa (Aeshna juncea)
Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.
© medianauka.pl, 2019-04-14, GAT-1105