Zeberka (zwyczajna)

Zeberka, zeberka timorska (Taeniopygia guttata) to gatunek ptaka z rodziny astryldowatych, często hodowany w domowych klatkach. Samiec ma brązowe boki ciała, jasnobrązowa jest też plama na policzkach. Gardło i pierś są prążkowane (czarno-białe, faliste prążki). Spód jasny. Dziób jest krótki, ale silny, pomarańczowego koloru. Między okiem a nasadą dzioba występuje biała plama, a pod okiem czarna kreska. Samica na piersi nie posiada prążków, brązowych boków i plam na policzkach.

Znanych jest blisko 50 odmian barwnych zeberki. Należą do nich odmiana: biała (najstarsza), pstra, płowa pstra, pomarańczowopierśna, brązowa, srebrna i inne.

Występowanie i środowisko

Występuje na suchych terenach porośniętych trawami, zwykle w niedalekiej odległości od wody.

Tryb życia i zachowanie

Poza okresem lęgów buduje gniazda noclegowe. Tworzy stada liczące około 100 osobników. Ptak ten dożywa 8 lat.

Morfologia i anatomia

Zeberki osiągają rozmiary od 10 cm do 12 cm długości ciała.

Pożywienie

Zeberka zjada głównie nasiona.

Rozmnażanie

Gniazduje o każdej porze roku. Gniazdo jest typu zamkniętego, niewielkich rozmiarów, budowane na drzewach lub w krzakach. Budulcem są trawy. Gniazdo może być umieszczone na krzewie albo w dziupli. Samica składa 3-7 (zwykle 4-5) jaj. Jaja są białe. Wysiadywaniem zajmuje się samiec i samica. Okres inkubacji trwa 14 dni.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Zeberka to najbardziej pospolity ptak Australii.

Ciekawostki

Inna nazwa tego gatunku to amadyna zebrowa.

Hodowla – informacje dla hodowców

Parametry i informacje	Opis
Informacje ogólne o gatunku	To ptak bardzo popularny w domowych hodowlach. Jest odporny na choroby.
Rodzaj klatki i wyposażenie
Inne warunki chowu	Unikamy trzymania w jednej wolierze dwóch par.
Pokarm	Podajemy proso, kanar, ziarna rzepaku, siemię lniane, mak, łuskany owies, śrutę owsianą, jabłka, chleb czerstwy namoczony w wodzie, krakersy, rozdrobnione orzeszki ziemne, szpinak, potłuczony słonecznik, pokarm jajeczny w sezonie lęgowym, larwy much, małe muszki, larwy mrówek.Nie zapominamy o zieleninie, trawy łąkowe z koszyczkami nasiennymi.
Rozmnażanie	Wywieszamy kilka budek lęgowych, gdy w wolierze znajduje się więcej niż jedna para. Ptaki rozmnażają się przez cały rok. Stosujemy budki o rozmiarach 15×15×10 cm. Przednia ściana musi być z góry odkryta na 5 cm. Gdy budka jest zawieszona nisko, ptaki bedą budowały gniazdo na daszku budki.
Ograniczenia prawne	Czytaj więcej. (UWAGA! Zawsze sprawdź samodzielnie aktualność przepisów w zakresie hodowli zwierząt. Serwis nie ponosi odpowiedzialności za działania użytkowników w tym zakresie.)